7 ذی القعده 1439 هـ برابر با 29 تیر ۱۳۹۷ هـ و 20/٧/٢٠١٨ م
مطالب مهم خطبه اول: نعمت سلامتی / رهنمودهای اسلام / توجه به سلامت روان / مسئولیت دنیا و آخرت.
مطالب مهم خطبه دوم: تذبذب سیاسی / باید محرومیت‌ها برطرف شود، ولی! / درد و رنج عراقی‌ها / چه کسی با این توطئه مقابله کند؟
خطبه اول:
خداوند سبحانه و تعالى در کتاب عزیز خود می‌فرماید: «وَآتَاکم مِّن کلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ اللهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ الإِنسَانَ لَظَلُومٌ کفَّارٌ» صدق الله العظيم.
نعمت سلامتی
یکی از مهم‌ترین نعمت‌هایی که خداوند به انسان در زندگی داده، نعمت سلامتی است. سلامتی نعمتی است که غالباً مورد غفلت واقع می‌شود و کسی اهمیت آن را درک نمی‌کند، مگر این که از دست برود. امام علی(ع) در اشاره به این واقعیت می‌فرماید: «نعمتان مجهولتان الصحّة والأمان؛ دو نعمت هستند که قدر و منزلتشان نامعلوم است: سلامتی و امنیت.» و نیز گفته‌اند: «الصحّة تاج على رؤوس الأصحّاء؛ سلامتی تاج سر کسانی است که در سلامت‌اند» بنابراین سلامتی مقدمه دست یافتن به عقل سالم است. از این رو گفته‌اند: «العقل السليم في الجسم السليم؛ عقل سالم در بدن سالم است.» زیرا سلامتی است که باعث می‌شود انسان بتواند به مسئولیت‌های خود عمل کند و وظایف خود را انجام دهد. اگر انسان سلامتی نداشته باشد نمی‌تواند به وظایف دنیوی و اخروی خود عمل کند و واجبات خود را انجام دهد. حتی نمی‌تواند از زیبایی‌ها، شهوات و لذات زندگی نیز بهره‌مند گردد. احادیث نیز به این واقعیت اشاره داشته‌اند: «بالصحة تستکمل اللّذّة؛ با سلامتی است که لذت بردن کامل می‌شود.» «أَلاَ وإِنَّ مِنَ الْبَلاَءِ الفاقة، وَأَشَدُّ مِنَ الْفَاقَةِ مَرَضُ الْبَدَن؛ آگاه باشید که فقر و تنگدستی از جمله بلایاست و بیماری تن بدتر از فقر و نداری است.»
در حدیث آمده است: «مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى مُعَافًى فِي بَدَنِهِ آمِناً فِي سَرْبِهِ عِنْدَهُ قُوتُ يَوْمِهِ فَإِنْ کانَتْ عِنْدَهُ اَلرَّابِعَةُ فَقَدْ تَمَّتْ عَلَيْهِ اَلنِّعْمَةُ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ وَ هُوَ اَلْإِيمَانُ؛ هر که در بام و شامش تندرست باشد و آسوده خاطر و خوراک يک روز را دارد و اگر چهارمين نعمت را داشته باشد نعمت دنيا و آن سرا را دارد و آن ايمان است.»
از این رو پیامبر خدا به یاران خود توصیه می‌کرد که از خداوند سلامتی و عافیت بخواهند. می‌فرمود: «سلوا الله العفو والعافية؛ فإنَّ أحدًا لم يعطَ بعد اليقين خيرًا من العافية؛ از خدا بخشش و عافیت طلب کنید که پس از یقین، به هیچ کس چیزى بهتر از عافیت نداده‌اند.» یکی از یاران از پیامبر خدا پرسید که بهترین دعا چیست؟ فرمود: «تَسْأَلُ رَبَّک الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ، فَإِنَّک إِذَا أُعْطِيتَهُمَا فِي الدُّنْيَا، ثُمَّ أُعْطِيتَهُمَا فِي الْآخِرَةِ، فَقَدْ أَفْلَحْتَ؛ از پروردگارت بخشايش و عافيت در دنيا و آخرت را بخواهى؛ زيرا اگر بخشايش و عافيت در دنيا به تو داده شود و در آخرت نيز اين دو عطايت گردد، بی‌گمان رستگار شده‌ای.»
رهنمودهای اسلام
اسلام به دعوت برای توجه به سلامتی و در اولویت قرار دادن آن بسنده نمی‌نماید، بلکه احکام و رهنمودهایش همه در راستای تأمین سلامتی است. اسلام روش پیشگیری را توصیه می‌نماید. از این رو مسلمانان را به پاکی و طهارت فرامی‌خواند. طهارت در لغت به بالاترین درجه نظافت گفته می‌شود. در حدیث نیز آمده است: «الطَّهُورُ شَطْرُ الْإِيمَانِ؛ طهارت نیمی از ایمان است.» بنابراین بدون طهارت، ایمانی وجود ندارد. در حديث آمده است: «طَهِّرُوا هَذِهِ الأَجْسَادَ طَهَّرَکمُ اللهُ، فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ يَبِيتُ طَاهِراً إِلا بَاتَ مَعَهُ فِي شِعَارِهِ مَلَک، لا يَنْقَلِبُ سَاعَةً مِنَ اللَّيْلِ إِلا قَالَ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِعَبْدِک فَإِنَّهُ بَاتَ طَاهِراً؛ اين بدن‌ها را پاکيزه سازيد، [تا] خداوند [جان] شما را پاکيزه گرداند؛ زيرا هيچ بنده‌ای نيست که شب با بدنى پاکيزه بخوابد مگر اينکه فرشته‌ای در ميان جامه او با وى می‌خوابد و هيچ ساعتى از شب از اين پهلو به آن پهلو نمی‌چرخد مگر اينکه آن فرشته گويد: خدايا! بنده‌ات را بيامرز؛ زيرا که با بدنى پاکيزه خوابيده است.»
باز در حدیث آمده است: «الطّاهر النّائم کالصّائم القائم؛ پاکیزه خوابیده مانند روزه‌دار شب زنده دار است.»
طهارت یعنی طهارت بدن و طهارت لباس یکی از شرط‌های صحت ایستان در برابر خداوند در حالت نماز است. نماز بدون طهارت قبول نمی‌شود. صحت طواف حج نیز به طهارت بستگی دارد. از این رو برای طهارت، حکم وضو و غسل‌های واجب و مستحبی وضع شده است. روشن است که وضو و غسل چه نقش اساسی در تثبیت طهارت انسان دارند.
در راهنمایی دیگری برای نیل به سلامتی، اسلام به داشتن اعتدال در خوردنی و آشامیدنی و اسراف نکردن در آن‌ها تشویق می‌نماید. قرآن کریم نیز در اشاره به این اصل بهداشتی می‌فرماید: «وَکلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُو» از نظر پزشکی نیز مشخص است که دلیل بسیاری از مشکلاتی که برای سلامتی انسان پیش می‌آید، به خاطر نداشتن تعادل در خوردن و آشامیدن و اسراف در آن‌هاست. انسان باید مواظب چیزهایی که وارد معده خود می‌کند باشد. در حدیثی از پیامبر خدا آمده است: «المعدة بيت الداء، والحمية رأس الدّواء؛ معده خانه بیماری‌هاست و پرهیز اساس هر دارویی است.»
سومین راهنمایی انسان این است که زمینه آسایش و راحتی خود را فراهم نماید. چون فقدان آسایش، سلامتی او را تهدید می‌نماید و جسم نمی‌تواند به وظایف و مسئولیت‌های خود عمل نماید. روزی پیامبر خدا دید که مردی تمام وقت خود را صرف عبادت کرده است و به وظایف خود در تأمین نیازهای بدن خود عمل نمی‌کند. شب‌ها نمی‌خوابد و روزها روزه می‌گیرد. از این رو به او فرمود: «نم وافطر، فإنَّ لبدنک عليک حقّاً؛ بخواب و روزه خود را افطار کن؛ زیرا بدنت نیز بر تو حقی دارد.» در حدیث دیگری آمده است: «لا ينبغي للمؤمن أن يذلَّ نفسه؛ شایسته نیست که انسان مؤمن خود را خوار و ذلیل نماید.» عرض شد: چگونه خود را خوار و ذلیل می‌نماید؟ فرمود: «يتعرَّض إلى ما لا يطيق؛ به کارهایی دست می‌زند که توان آن را ندارد.» یعنی بیش از توان، از جسم خود کار می‌کشد.
چهارمین رهنمود اسلام، حفاظت از محیط زیست است. انسان باید در حفظ نظافت مکان‌ها، راه‌ها و محل‌های عمومی کوشا باشد. نباید آب‌های رودها و درها و هوا را آلوده کند. چون محیط زیست زمینه مناسبی برای انتشار بسیاری از بیماری‌هاست. از این رو خداوند متعال هشدار می‌دهد: «وَلاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَ». در این زمینه پیامبر خدا نیز می‌فرماید: «عُرِضَتْ عَلَيَّ أَعْمَالُ أُمَّتِي حَسَنُهَا وَسَيِّئُهَا، فَوَجَدْتُ فِي مَحَاسِنِ أَعْمَالِهَا الْأَذَى يُمَاطُ عَنْ الطَّرِيق؛ خوب و بد اعمال امتم بر من عرضه می‌شود. پس بهترین آن را برداشتن موانع و اسباب آزار و اذیت از راه یافتم.» به عبارت دیگر انسان هر جایی می‌رود باید اسباب آزار و اذیت مردم را از آن برطرف نماید.
رهنمود دیگری که در تعدادی از متون اسلامی آمده است، حرام بودن تمام چیزهایی است که برای انسان ضرر دارند. خداوند در اشاره به طرحی که پیامبر خدا برای مردم آورده است، طرحی که در تورات و انجیل نیز آمده است، می‌فرماید: «الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَکتُوباً عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنکرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَآئِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَغْلاَلَ الَّتِي کانَتْ عَلَيْهِمْ».
خداوند اشاره می‌فرماید که حلال‌ترین خوردنی، آشامیدنی و شهوات همین است. چون اثر مثبت روی سلامتی بدن انسان دارد و در همه زمینه‌ها، تمام آن چیزهایی را که برای انسان ضرر دارد، حرام کرده است.
برای مثال: شراب نیز به همین دلیل حرام شده است. چون اثرات منفی آن برای سلامتی جسمی و روحی انسان روشن است. خوردن مردار، خون و گوشت خوک و همه حیواناتی که از نجاسات و پسماند‌ها تغذیه می‌کنند، نیز به همین دلیل حرام شده است.
توجه به سلامت روان
اسلام به دعوت به حفظ سلامتی بدن بسنده نمی‌نماید. بلکه سلامت روان را نیز در نظر دارد. از این رو حس و روح خوش بینی را در وجود انسان تثبیت می‌نماید. توکل بر خداوند و راضی شدن به قضا و قدر الهی و حفظ ارتباط با خداوند چنین کارکردی دارد. انسان باید از بدبینی، شوم پنداری، جزع و اندوه بسیار کناره بگیرد و به جنبه مثبت اشیاء نگاه نماید و در کاستی‌ها و معایب غرق نشود. در حدیث نیز آمده است: «ليس منّا من تطيّر أو تُطيِّر له؛ کسی که فال بد بزند یا دیگران برای او فال بدن بزنند، از ما نیست.» از این رو پیامبر خدا نیز فال نیک را دوست داشت و از فال بد نفرت داشت و به کسی که چیز بدی دیده و به دلش بد افتاده است، دستور می‌داد که چنین بگوید: «اللَّهُمَّ لا يَأْتِي بِالْحَسَنَاتِ إِلا أَنْتَ، وَلا يَدْفَعُ السَّيِّئَاتِ إِلا أَنْتَ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا بِک؛ خدایا خوبی‌ها را جز تو نمی‌آورد و بدی‌ها را جز تو دفع نمی‌کند و حول و قوه و توکل تنها بر توست.»
توجه اسلام به سلامتی انسان آن اندازه است که اگر عبادات باعث اذیت بدن شوند، با تمام اهمیتی که دارند اجازه نمی‌دهد انسان عبادات را انجام دهد و در این باره حتی اگر احتمال ضرر نیز برود کفایت می‌کند. در حالی که از نگاه اسلام به موضوع سلامتی سخن می‌گوییم، نباید از این موضوع غفلت کنیم که اسلام به ورزش نیز تشویق می‌کند. چون ورزش نیز در پرورش جسم قوی سهیم است و از بدن انسان در برابر بیماری‌ها و عوارضی که ممکن است دامن‌گیر آن شود، حمایت می‌کند.
در همین باره اسلام به پدران سفارش می‌کند که به فرزندان خود شنا، تیراندازی و سوارکاری به عنوان ورزش‌هایی که در آن روزگار رواج داشته است بیاموزند؛ اما لازم است که ما به این ورزش‌ها بسنده کنیم.
مسئولیت دنیا و آخرت
اسلام حفظ نعمت سلامتی را مسئولیت می‌داند و وقتی در برابر خداوند قرار گرفت، درباره سلامتی از او سؤال می‌شود. خداوند در اشاره به مسئولیتی که در ازای نعمت‌ها داریم می‌فرماید: «لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ» بنابراین همان طور که از کوتاهی دینی انسان سؤال می‌شود، از کوتاهی‌های جسمی و بدنی او نیز سؤال می‌شود. انسان مسئولیت دارد پیش از این که بدن او ضعیف شود یا مبتلا به بیماری گردد، برای سلامتی خود وقت بگذارد. چون در حدیث آمده است: «اغْتَنِمْ خَمْسًا قَبْلَ خَمْسٍ: شَبَابَک قَبْلَ هَرَمِک، وَصِحَّتَک قَبْلَ سَقَمِک، وَغِنَاک قَبْلَ فَقْرِک، وَفَرَاغَک قَبْلَ شُغُلِک؛ پنج چیز را قبل از پنج چیز غنیمت بدان: جوانی‌ات را قبل از پیری، تندرستی‌ات را قبل از بیماری، دارایی‌ات را قبل از تنگدستی، فراغت خود را قبل از گرفتاری.»
انسان مسئولیت دارد که دانش بهداشت و سلامتی به دست آورد تا بتواند نسبت به چیزهایی که به سلامتی او ضرر می‌رساند آگاهی یابد و از بدن خود در برابر چیزهایی که به آسیب می‌زنند صیانت به عمل آورد. لازم است که انسان چنین دانشی را کسب کند و برای حفظ سلامتی خود تلاش نماید. حفظ سلامتی انسان با پیشگیری ممکن است. انسان باید از بدن خود در برابر همه چیزهایی که باعث ضرر دیدن بدن می‌شود و حیات و بالندگی را از آن می گیرد، حفاظت نماید. چون انسان اجازه ندارد که نظیف باشد یا نباشد یا این که در خوردن و آشامیدن توازن داشته باشد یا نداشته باشد. یا این که آسایش داشته باشد یا نداشته باشد. یا این که سلامتی خود را در معرض تهدید قرار دهد یا ندهد. یا نسبت به سلامتی خود توجه داشته باشد یا نداشته باشد. یا این که آزمایش‌های پزشکی و پیشگیری را انجام دهد یا ندهد.
وقتی انسان بیمار شد، مسئولیت دارد که برای درمان به پزشک مراجعه نماید و باید دستورات پزشک را پیگیری کند. باید توصیه‌های او را آویزه گوش خود قرار دهد. نباید از دستورهای پزشک برای انجام آزمایش‌ها، گرفتن دوا، انجام عملیات جراحی ضروری و توصیه‌های غذایی و... طفره برود. چون بدن امانت الهی نزد ماست و ما باید به مسئولیت خود عمل کنیم. باید به وظایفی که در ازای خودمان، فرزندانمان و برادران خود و همه کسانی که در قبالشان مسئولیت داریم عمل کنیم. اگر در این مسئولیت کوتاهی کردیم، در واقع در قبال امانتی که خداوند نزد ما به ودیعت نهاده است و مسئولیت‌هایی که بر دوشمان قرار داده است کوتاهی کرده‌ایم و وقتی در فردای قیامت در برابر خداوند قرار گرفتیم و منادی ندا داد: «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْؤولُونَ» پیامدهای آن را تحمل خواهیم کرد.
باید از ته دل به درگاه خداوند دعا کنیم: «اللّهمّ ألبسنا عافيتک وعافية الدنيا والآخرة؛ خدایا لباس عافیت، عافیت دنیا و آخرت را به ما بپوشان.» از خداوند می‌خواهیم که به ما نعمت سلامتی، امنیت، سلامت در دین، بدن و بصیرت قلب عنایت فرماید.
خطبه دوم:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا! شما و خودم را به استفاده از صلح و ثباتی که در این ماه باید احساس کنیم توصیه می‌نمایم. چون به نص قرآن کریم ماه ذی القعده یکی از ماه‌های حرام است. خداوند می‌فرماید: «إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فِي کتَابِ الله يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ» ماه‌های حرام عبارتند از رجب، ذی القعده، ذی الحجه و محرم. در این ماه جنگیدن جز در موردی که دفاع از جان باشد، حرام است.
این ماه از آن روی ذی القعده نامیده شده است که در این ماه مسلمانان از جنگیدن دست می‌کشند. صلحی که خداوند در این ماه می‌خواهد فقط به متوقف کردن نزاع و نبرد منحصر نمی‌شود. بلکه توقف همه نزاع‌هایی است که در بین مردم جریان دارند، اعم از درگیری در میان خانواده‌ها، روستاها و دهات می‌شود. این امر انتخاب نیست بلکه وظیفه است. چیزی که ما در کوران تنش‌ها، جنگ‌ها و درگیری‌هایی که در جوامع خود شاهد هستیم سخت بدان نیاز داریم تا قدری آرامش پیدا کنیم و در برابر چالش‌ها از بصیرت و قدرت بیشتری برخوردار شویم.
تذبذب سیاسی
از لبنان آغاز می‌کنیم که تشکیل دولت همچنان به همان وضعیت سابق است و از تشکیل دولت خبری نیست. هنوز موضع‌گیری‌ها به گونه‌ای است که جلوی پیشرفت در این قضیه را گرفته است. به رغم این که رئیس دولت سعی دارد که در این زمینه خوش بینی ایجاد نماید، ولی در حد آمال و آرزو است.
در همین زمان لبنانی‌ها به بگومگوهایی که میان تعدادی از جریان‌های سیاسی جریان دارد مشغول هستند. اگر این مجادلات ادامه یابد، باعث افزایش چند دستگی در میان مردم خواهد شد؛ زیرا به سرعت جنبه طایفه‌ای، مذهبی و سیاسی شدید به خود می‌گیرد و باعث ناامیدی مردم می‌شود.
در برابر این واقعیت بار دیگر از جریان‌های سیاسی می‌خواهیم که باید تمام تلاش خود را به کار گیرند و برای رهایی کشور از حالت تذبذب که گرفتار آن است، فداکاری به خرج دهند. نباید آن گونه که رواج دارد، تأخیر در تشکیل دولت حالتی طبیعی تلقی شود که لبنانی‌ها در دوره‌های گذشته نیز بدان عادت داشتند. شاید این پدیده در گذشته عادی و طبیعی بوده، اما در شرایطی فعلی که ما در آن قرار داریم حالت طبیعی نیست. چون وضعیت اقتصادی و مالی بحرانی است و لبنانی‌ها شرایط دشوار معیشتی را می‌گذرانند، علاوه بر این مشکلات عدیده‌ای وجود دارد که منتظر اقدام دولت هستند. غیر از این معاملات بین المللی در مرزها کشور و بیرون از آن جریان دارد که ممکن است به ضرر لبنان باشد و اثرات منفی به روی آن بگذارد.
از این رو ما موافق هر نوع حرکتی هستیم که باعث به جریان افتادن پرونده تشکیل دولت شود. این موضوع نباید به هیچ وجه جنبه طایفه‌ای به خود بگیرد و برخی چنین احساس کنند که صلاحیت‌های رئیس دولت خدشه وارد می‌کند. بلکه باید بدانند که این حرکت‌ها به برداشته شدن موانع کمک می‌نماید. در این زمینه لبنانی‌ها از رئیس جمهور انتظار دارند که به عنوان ناظر و مراقب قانون اساسی و جایگاه پدرانه‌ای که برای نیروهای فعال در لبنان دارد، به وظیفه خود عمل نماید و جلوی تشدید مجادلات را بگیرد و مشکلاتی را که بر سر راه تشکیل دولت وجود دارد، برطرف نماید. چیزی که در روزهای آتی انتظار داریم همین است. چون دوره ریاست جمهوری اولین چیزی است که از قضیه تأخیر تشکیل دولت ضرر می‌کند.
باید محرومیت‌ها برطرف شود، ولی!
در همین حال باید به مجادلاتی که پیرامون محرومیت مردم بقاع از خدمات عمومی بپردازیم که رسانه‌ها، پژوهش‌های بسیار و آمارهایی که درباره مناطق محروم لبنان وجود دارد، بپردازیم. در این باره ما معتقدیم که مسئولیت داریم در کنار مردم محروم منطقه بقاع بایستیم که به خوبی از درد و رنج آن‌ها آگاهی داریم. ما دست همه کسانی را که صدای خود را برای زدودن این محرومیت‌ها بلند کرده‌اند، می‌فشاریم. ولی در عین حال درخواست می‌کنیم نباید این کار به صورتی انجام پذیرد که مناطق را علیه همدیگر تحریک کند و باعث بروز درگیری میان مناطق شود؛ یعنی چنین به نظر برسد که منطقه خاصی باعث محرومیت منطقه دیگری شده است. این کار باعث بروز چنددستگی‌های داخلی می شود که هیچ کس خواهان آن نیست. بلکه همه جریان‌ها و فعالان سیاسی و غیرسیاسی باید موضع واحدی اتخاذ کنند تا محرومیت از این منطقه و همه مناطق لبنان برطرف شود. چون شایسته نیست که انسان و منطقه محرومی در این کشور وجود داشته باشد.
درد و رنج عراقی‌ها
به عراق می‌رسیم. وقتی دردها و رنج‌ها به نهایت خود رسید، صدای اعتراض مردم نیز بلند شد. این بار اعتراض مردم به صورت تظاهرات خود را نشان داد که در بیشتر استان‌های عراق به راه افتادند. این اعتراضات در واکنش به اوضاع ناگوار معیشتی شهروندان عراقی، به ویژه در مورد آب و برق در گرمای کشنده عراق به راه افتاد. همه این‌ها به ناتوانی و بی امکاناتی دولت برنمی‌گردد. چون عراق کشور غنی است و از ثروت نفتی بی‌شماری برخوردار است. بلکه علت فساد گسترده و بی‌سابقه‌ای است که دامن‌گیر عراق شده است. نهادهای عراق نیز این فساد آسیب دیده‌اند و فساد آثار ویرانگری در آن به جای گذاشته است.
با توجه به وضعیت تأسف‌بار عراق، ما با خواسته‌های مردم عراق موافق هستیم. شایسته است که مردم عراق از کرامت و زندگی شرافتمندانه‌ای برخوردار باشند. نباید سنگینی فساد را بر سینه خود احساس کنند. از جریان‌های سیاسی که از طیف‌های گوناگون عراق تشکیل شده‌اند نیز می‌خواهیم با تجدید نظر در عملکرد سیاسی خود در دوره‌های گذشته و روش تعامل با مسئولیت‌هایی که در دوره‌های حضور در دولت‌ها داشته‌اند همپای دردها و رنج‌های مردم حرکت کنند. باید با تدوین برنامه عملی که تأمین کننده خواسته‌های تظاهرات کنندگان و عموم مردم خشمگین باشد، گفته‌های خود را با عمل ثابت کنند تا شاید که این اعتراضات ادامه نیابد. چون این اعتراضات ممکن است امنیت عراق را به هم بریزد و عراق نیز به همان راهی برود که برخی از کشورهای عربی رفته‌اند.
چه کسی با این توطئه مقابله کند؟
به فلسطین می‌رسیم. چون پارلمان صهیونیستی دیروز اسرائیل را دولت قومی ملت یهود اعلام کرده است. این تصمیم به صورت مستقیم موجودیت اعراب و کسانی را در اراضی ۱۹۴۸ تهدید می‌کند و اجازه می‌دهد که شهرک‌سازی یهودی در همه روستاهای فلسطین ادامه یابد. چون از این پس این کشور به جایگاه همه یهودیان دنیا تبدیل خواهد شد.
در این باره درخواست می‌کنیم که با همه ابزارهای موجود در برابر این توطئه ایستادگی کنند تا این قانون صورت واقعیت نپذیرد. آن دسته از دولت‌های عربی و اسلامی هم که این رژیم را به رسمیت شناخته‌اند باید موضع بگیرند. در این باره درخواست می‌کنیم که همه نیروهای مقاومت فلسطینی متحد عمل کنند و در برابر توطئه‌هایی که همه را هدف گرفته است، همه ایستادگی نمایند.
