بسم الله الرحمن الرحیم
27 جمادی الاولی 1443 برابر با 10 دی 1400 و 31/12/2021 م
رفتن به پیشواز سال جدید باید به دور از معصیت الهی باشد
مطالب مهم خطبه اول: خداحافظی با سال گذشته / بازنگری بجا / استقبال از سال جدید با دعا / لذت انجام مسئولیت.
مطالب مهم خطبه دوم:بدترین سال برای لبنانی‌ها / آیا به سال نو امیدی هست؟! / گفتگو و بهبود دولت / اهمیت رعایت پروتکل‌های بهداشتی / وضعیت عراق / پرهیز از گلوله و ترقه.
خطبه دینی:
خداوند سبحانه و تعالى می‌فرماید: «يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَداً بَعِيداً وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ» [آل عمران: 30] صدق الله العظيم.
چند ساعت دیگر با سال فعلی خداحافظی کنیم و به استقبال سال جدیدی می‌رویم که در سفر زندگی به سال‌های عمرمان اضافه خواهد شد و رسم است که سال نو فرصتی برای شب‌نشینی‌ها، مهمانی‌ها و دید و بازدید در اماکن عمومی و منازل باشد و تا زمانی که در این مجالس، مهمانی‌ها و شب‌نشینی‌ها حدود شرعی رعایت شود، شاید مانع دینی وجود نداشته باشد و شاید انسان به این شادی نیاز داشته باشد تا در این فضای تیره و تاریک همه جانبه که در آن قرار داریم، ایجاد امید کند.
خداحافظی با سال گذشته
اما این سؤال باقی می‌ماند: چه ارتباطی بین حال و هوایی که در آغاز سال نو شاهد هستیم که گاهی بسیاری از مردم تعادل و هوشیاری خود را از دست می‌دهند، میان پایان یافتن یک سال و آمدن سال جدید وجود دارد؟!
اگر بخواهیم تحلیل کنیم، می‌بینیم که مناسبت سال نو با این همه فضای لهو و لعب و حتی با شادی آرام که جنبه شرعی رعایت کند، سازگاری ندارد؛ زیرا سال جدید به این معناست که انسان یک سال از عمر و سرمایه‌ای را که خداوند به او عطا کرده، از دست داده است؛ اما برای مؤمن، با گذشت یک سال، او به ایستادن در برابر پروردگار و روبرو شدن با مسئولیت‌هایش نزدیک‌تر می‌شود.
رسول خدا(ص) به این مسؤولیت اشاره می‌کند که می‌فرماید: «لا تَزُولُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ قَدَمَا عَبْدٍ حَتَّى يُسْأَلَ عَنْ أَرْبَعٍ: عَنْ عُمُرِهِ فِيمَا أَفْنَاهُ، وَعَنْ جَسَدِهِ فِيمَا أَبْلاهُ، وَعَنْ عِلْمِهِ مَاذَا عَمِلَ فِيهِ، وَعَنْ مَالِهِ مِنْ أَيْنَ أَخَذَهُ وَفِيمَا أَنْفَقَهُ؛ در روز قيامت، بنده قدم از جاى خود برندارد تا آن گاه كه از چهار چيز بازخواست شود: از عمرش كه در چه راهى صرف كرده است؟ از جوانی‌اش كه در چه راهى به سر آورده است؟ از مالش كه از كجا آورده و در كجا خرج كرده است؟» و همه این‌ها انسان را به سوی لهو و لعب یا شادی دعوت نمی‌کند.
و اگر چه ممکن است برخی چنین استدلال کنند که این چیزها با ورود به سال جدید تناسب ندارند؛ باید بگوییم این نیز انگیزه‌ای برای آنچه در آغاز سال نو شاهد هستیم، نمی‌تواند باشد؛ زیرا در این زمان فرد قدری اضطراب و نگرانی دارد؛ زیرا نمی‌داند سال بعدی چه چیزی را برای او به ارمغان خواهد آورد و آیا سال خوبی خواهد بود، آن طور که او دوست دارد یا اینکه درد و رنج، سختی و دشواری به همراه خواهد داشت؟ چیزی که ایجاب می‌کند ما برای سال آینده برنامه‌ریزی داشته باشیم تا خالی از همه این نگرانی‌ها باشد، انسان متوجه پروردگارش شود تا او را از غم‌ها، دردها و بلاهایی که شاید در آن به او برسد، حفظ کند و بهتر از سال گذشته باشد.
بازنگری بجا
بر اساس این تحلیل از حقیقت پایان یک سال و آغاز یک سال جدید و با الهام از این واقعیت که ما نمی‌خواهیم بازتاب فضای عمومی نحوه برگزاری جشن آغاز سال نو باشیم که رسانه‌ها، تبلیغات و شرکت‌های تجاری می‌خواهند فرصتی برای فروش محصولاتشان باشد، می‌خواهیم که آغاز سال نو فرصتی برای بازنگری باشد که همیشه مورد نیاز انسان است تا مطمئن شود که مسئولیت‌های خود را انجام داده و انجام خواهد داد و در هیچ یک از مراحل زندگی خود به وسوسه‌های شیطان و نفس اماره و فضای بدی که او را احاطه کرده است و او را به سوی سقوط در انحراف و زشتی فرامی‌خواند، تسلیم نشود و مطمئن شود که گام‌هایش او را به رضای خدا و بهشت می‌رساند. این بازنگری همان چیزی است که خداوند متعال ما را به آن ترغیب کرده و فرموده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اتَّقُوا الله وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا الله إِنَّ الله خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ» [الحشر: 18].
در حديث آمده است: «الْكَيِّسُ – کسی که امور خود را به خوبی تدبیر می‌کند - مَنْ دَانَ نَفْسَهُ وَعَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ وَالْعَاجِزُ مَنْ أَتْبَعَ نَفْسَهُ هَوَاهَا ثُمَّ تَمَنَّى عَلَى الله؛ زيرک كسى است كه نفس خود را محكوم سازد و براى پس از مرگ كار كند و درمانده و ناتوان كسى است كه از نفس و خواهش آن، پيروى نمايد و از خداوند عزّ و جلّ، آرزوها و توقّعات داشته باشد.»
این همان چیزی است که روایات شریفه نیز به آن دلالت می‌کنند. چنان که در حدیثی از رسول خدا(ص) آمده است: «حاسِبوا أنْفُسَكُم قَبلَ أنْ تُحاسَبوا و زِنوها قَبلَ أنْ تُوزَنوا و تَجَهَّزوا للعَرْضِ الأكْبَرِ؛ پيش از آن كه مورد حسابرسى قرار گيريد، خود به حساب نفستان برسيد و پيش از آن كه سنجيده شويد، خود نفستان را در ترازوى سنجش بگذاريد و براى آن حسابرسى بزرگ آماده شويد.»
و در حدیثی از امام زین العابدین(ع) آمده است: «اِبْنَ آدَمَ إِنَّكَ لاَ تَزَالُ بِخَيْرٍ مَا كَانَ لَكَ وَاعِظٌ مِنْ نَفْسِكَ وَ مَا كَانَتِ اَلْمُحَاسَبَةُ لَهَا مِنْ هَمِّكَ؛ اى فرزند آدم! همواره در خير و سعادت خواهى بود مادام كه از نفست واعظى داشته باشى و همّ و غمت محاسبۀ نفس باشد.»
از امام صادق(ع) روایت شده است: «حقٌّ على كلِّ مُسلمٍ يَعْرِفُنا أنْ يَعْرِضَ عَمَلَهُ في كُلِّ يَومٍ و لَيلةٍ على نَفْسِهِ فيَكونَ مُحاسِبَ نَفْسِهِ فإنْ رأى حَسَنةً اسْتَزادَ مِنها و إنْ رأى سَيّئةً اسْتَغْفَر مِنها لِئلاّ يَخْزى يَومَ القِيامَةِ؛ بر هر مسلمانى كه نسبت به ما معرفت دارد، لازم است در هر شبانه روز، عمل خود را بررسى كند و حسابرس نفْس خويش باشد. اگر ديد كار خوبى انجام داده است، به دنبال بيشتر از آن باشد و اگر ديد كار بدى از او سر زده است، استغفار كند تا در روز رستاخيز سرشكسته و رسوا نشود.»
روایات نحوه این محاسبه را روشن کرده‌اند. چنان که در حدیث امیرالمؤمنین(ع) آمده است: «جاهِدْ نَفْسَكَ و حاسِبْها مُحاسَبةَ الشَّريكِ شَريكَهُ و طالِبْها بِحُقوقِ اللّه ِ مُطالَبَةَ الخَصْمِ خَصْمَهُ؛ با نفْس خود جهاد كن و از او حساب كِش، همچنان كه شريك از شريكش حساب می‌کشد و حقوق خداوند را از او مطالبه كن، همچنان كه طرف دعوا، حقوق خود را از ديگرى مطالبه می‌کند.»
و در حديث ديگرى از حضرت على(ع) آمده است كه هر شامگاه با خود خلوت می‌کرد و به خود می‌فرمود: «يا نَفْسُ إنَّ هذا يَومٌ مَضى علَيكِ لا يَعودُ إلَيكِ أبداً واللَّهُ سائلُكِ عَنهُ فيما أفْنَيتِهِ فما الّذي عَمِلْتِ فيهِ؟ أذَكَرْتِ اللَّهَ أمْ حَمِدْتيهِ؟ أقَضَيْتِ حَقَّ أخٍ مؤمنٍ؟ أنَفَّسْتِ عَنهُ كُرْبتَهُ؟ أحَفِظْتيهِ بِظَهْرِ الغَيبِ في أهْلِهِ وولدِهِ؟ أحَفِظْتيهِ بَعدَ المَوتِ في مُخَلَّفيهِ؟ أكَفَفْتِعنغيبَةِ أخٍ مؤمنٍ بفَضْلِ جاهِكِ؟ أأعَنْتِ مسلماً؟ ما الّذي صَنَعتِ فيهِ؟ فيَذكُرُ ما كانَ مِنهُ فإنْ ذَكَرَ أ نَّهُ جَرى مِنهُ خيرٌ حَمِدَ اللَّهَ عزّوجلّ وكَبَّرَهُ على تَوفيقِهِ و إنْ ذَكرَ مَعْصيَةً أو تَقْصيراً اسْتَغْفَرَ اللَّهَ عزّوجلّ وعَزَمَ على تَرْكِ مُعاوَدَتِهِ؛ اى نفْس! امروز بر تو گذشت و هرگز سوى تو برنمی‌گردد. خداوند از تو خواهد پرسيد كه آن را چگونه سپرى كردى؟ در آن روز چه كردى؟ آيا خدا را ياد كردى، يا سپاس و ستايشش گفتى؟ آيا حقّ برادر مؤمنى را گزاردى؟ آيا بار غمى از دل او برداشتى؟ آيا در نبودِ او هواى زن و فرزندان او را داشتى؟ آيا وقتى مُرد، به بازماندگان او رسيدگى كردى؟ آيا با استفاده از مقام و موقعیتت، از غيبت برادر مؤمنى جلوگيرى كردى؟ آيا مسلمانى را يارى رساندى؟ چه كارى براى او کرده‌ای؟ آن گاه كارهايى كه كرده است برمی‌شمرد؛ اگر كار خيرى از وى سر زده باشد، خدا را سپاس گويد و به شكرانه توفيقى كه به وى عنايت كرده، خدا را به بزرگى ياد كند و اگر ديد گناهى يا تقصيرى از او سر زده است، از خداوند عزّ و جلّ آمرزش بخواهد و تصميم بگيرد كه ديگر آن را تكرار نكند.»
استقبال از سال جدید با دعا
از این رو عزیزان! لازم است در این شب به دور از هیاهویی که دور ما را احاطه کرده، با خود خلوت کنیم، گذشته خود را بازنگری کنیم و برای باقی مانده‌اش برنامه‌ریزی کنیم. در این باره باید به رسول خدا(ص) اقتدا کنیم که نقل شده است در این شب دو رکعت نماز می‌خواند و آن طور که وارد شده است، می‌فرمود: «اَللّـهُمَّ ما اَللّـهُمَّ ما عَمِلْتُ فى هذِهِ السَّنَةِ مِنْ عَمَل نَهَيْتَنى عَنْهُ وَلَمْ تَرْضَهُ وَنَسيتَهُ وَلَمْ تَنْسَهُ وَدَعَوْتَنى اِلَى التَّوْبَةِ بَعْدَ اجْتِرائى عَلَيْكَ. اَللّـهُمَّ فَاِنّى اَسْتَغْفِرُكَ مِنْهُ فَاغْفِر لى وَما عَمِلْتُ مِنْ عَمَل يُقَرِّبُنى اِلَيْكَ فَاقْبَلْهُ مِنّى وَلا تَقْطَعْ رَجآئى مِنْكَ يا كَريمُ؛ خدایا! آنچه در این سال انجام دادم، از عملی که مرا از آن نهی کردی و به آن راضی نبودی و من آن را فراموش کردم، ولی تو فراموشش ننمودی و پس از گستاخی‌ام بر تو، مرا به توبه دعوت کردی، خدایا من از تو آمرزش می‌خواهم، پس مرا بیامرز و آنچه انجام دادم از عملی که به تو نزدیکم کند، از من قبول کن و امیدم را از خودت قطع مکن، ای بزرگ‌منش مهمان‌نواز.»
و چون سال نو آغاز می‌شد، دو رکعت نماز می‌خواند و می‌فرمود: «اَللّـهُمَّ اَنْتَ الْاِلهُ الْقَديمُ وَهذِهِ سَنَةُ جَديدَةُ فَاَسْئَلُكَ فيهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّيْطانِ وَالْقُوَّةَ عَلى هذِهِ النَّفْسِ الْاَمّارَةِ بِالسّوءِ وَالْاِشْتِغالَ بِما يُقَرِّبُنى اِلَيْكَ يا كَريمُ يا ذَا الْجَلالِ وَالْاِكْرامِ ... اللهُ لا اِلـهَ اِلاّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ آمَنّا بِهِ كلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَما يَذَّكَّرُ اِلاّ اُولُوا الْاَلْبابِ رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَنا وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهّابُ؛ خدایا! تویی معبود ازلی و این است سال نو، در این سال از تو درخواست می‌کنم حفظ شدنم را از شیطان و قدرت و غلبه بر این نفس فرمانده به گناه و مشغول بودن به آنچه مرا به تو نزدیک می‌کند، ای صاحب بزرگی و رأفت و محبت... معبودی جز او نیست، بر او تکیه کردم و او پروردگار عرش بزرگ است، به او ایمان آوردیم. همه‌چیزها از جانب پروردگار ماست و یاد کنندگان به یاد نیاورند مگر صاحبان خرد، پروردگارا دل‌های ما را بعد از آنکه هدایتمان فرمودی منحرف مکن و از نزد خود رحمتی به ما ببخش، همانا تو بخشنده‌ای.»
لذت انجام مسئولیت
این حق ماست که در آغاز سال نو شادی کنیم، خواهش ما هم همین است؛ اما شادی ما باید زمانی باشد که مطمئن شویم گذشته را به خوبی طی کرده‌ایم و نسبت به آینده احساس مسئولیت بیشتری کنیم. شادى واقعى این است، شادى آگاهانى است كه از واقعيت و عمق شادى آگاه‌اند. آنانی كه خداوند متعال در اشاره به آن‌ها فرموده است: «قُلْ بِفَضْلِ اللهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ» [يونس: 58].
این همان شادی است که امیرالمؤمنین(ع) درباره آن به پسر عمویش ابن عباس فرمود: «فَلَا يَكُنْ أَفْضَلَ مَا نِلْتَ فِي نَفْسِكَ مِنْ دُنْيَاكَ بُلُوغُ لَذَّةٍ أَوْ شِفَاءُ غَيْظٍ، وَلَكِنْ إِطْفَاءُ بَاطِلٍ أَوْ إِحْيَاءُ حَقٍّ، وَلْيَكُنْ سُرُورُكَ بِمَا قَدَّمْتَ وَأَسَفُكَ عَلَى مَا خَلَّفْتَ؛ پس نبايد بهترين چيز در نزد تو از دنيايت، رسيدن به لذّتى و يا گرفتن انتقامى باشد؛ بلكه بايد خاموش ساختن باطلى و يا زنده ساختن حقّى باشد و بايد خوشحالی‌ات براى چيزى باشد كه [براى فردايت] پيش فرستاده‌ای و افسوست به خاطر چيزى باشد كه به جا گذاشته‌ای تا ديگرى بهره‌مند گردد.»
پس آن شادی که بعد از آن آتش جهنم باشد، شادی واقعی نیست که در حدیث آمده است: «مَا خَيْرٌ بِخَيْرٍ بَعْدَهُ النَّارُ، وَمَا شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الْجَنَّةُ؛ خيرى كه به دنبال آن آتش باشد، خير نيست و شرى كه به دنبال آن بهشت باشد، شر نيست.»
یکی از بدترین اتفاقاتی که ممکن بیفتد این است که انسان سالی را آغاز کند که در آن در اوج نیازمندی به خداوند متعال قرار دارد؛ خدایی که امر زندگی در دست اوست و او صاحب اختیار تمام جزئیات و اتفاقات آن است؛ اما او این سال را با نافرمانی خدا آغاز کند، به یاد خدا نباشد و در آن به خدا متوسل نشود تا او را از بدی‌ها، دردها و غم‌های آن حفظ کند و در انجام وظایف و مسئولیت‌هایش کمک کند.
از این رو از خداوند می‌خواهیم که ما را به جایگاهمان در این روز و در این سال آگاه کند، به طاعت و رضایت او شاد باشیم و از نافرمانی او و آنچه او را راضی نمی‌کند، دور باشیم.
خطبه سیاسی:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا! شما و خود را به عمل به آن چه رسول خدا(ص) فرموده است، توصیه می‌کنم: «يُفتَحُ لِلعَبدِ يَومَ القِيامَةِ عَلى كُلِّ يَومٍ من أيّامِ عُمُرِهِ أربَعٌ وعِشرونَ خِزانَةً عَدَدَ ساعاتِ اللَّيلِ والنَّهارِ؛ فَخِزانَةٌ يَجِدُها مَملُوءَةً نوراً وسُروراً، فَيَنالُهُ عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَرَحِ وَالسُّرورِ ما لَو وُزِّعَ عَلى أهلِ النّارِ لأَدهَشَهُم عَنِ الإِحساسِ بِأَلَمِ النّارِ، وهِيَ السّاعَةُ الَّتي أطاعَ فيها رَبَّهُ، ثُمَّ يُفتَحُ لَهُ خِزانَةٌ أُخرى فَيَراها مُظلِمَةً مُنتِنَةً مُفزِعَةً، فَيَنالُهُ مِنها عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَزَعِ والجَزَعِ ما لَو قُسِمَ عَلى أهلِ الجَنَّةِ لَنُغِّصَ عَلَيهِم نَعيمُها، وهِيَ السّاعَةُ الَّتي عَصى فيها رَبَّهُ، ثُمَّ يُفتَحُ لَهُ خِزانَةٌ أُخرى فَيَراها خالِيَةً لَيسَ فيها ما يَسُرُّهُ ولا ما يَسوؤُهُ، وهِيَ السّاعَةُ الَّتي نامَ فيها أوِ اشتَغَلَ فيها بِشَيءٍ مِن مُباحاتِ الدُّنيا، فَيَنالُهُ مِنَ الغَبنِ وَالأَسَفِ عَلى فَواتِها، حَيثُ كانَ مُتَمَكِّناً مِن أن يَملأَها حَسناتٍ ما لا يوصَفُ ومِن هذا قَولُهُ تَعالى: ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ؛ در قيامت، براى هر روز از ايّام عمر بندگان، ۲۴ پرونده به تعداد ساعت‌های شبانه روز، گشوده می‌شود. [بنده] پرونده‌ای را پُر از روشنى و شادى می‌یابد و از ديدنش چنان شادى و فرح به وى دست می‌دهد كه اگر بر دوزخيان تقسيم شود، احساس كردن رنج آتش را از آنان بازمی‌دارد و اين، ساعتى است كه پروردگارش را در آن، اطاعت كرده است. سپس پرونده‌ای ديگر گشوده می‌شود و [بنده] آن را تاريک، بدبو و ترس‌آور می‌بیند و از مشاهده‌اش چنان بی‌تابی و ترس به وى دست می‌دهد كه اگر بر بهشتيان تقسيم گردد، خوشى را از آنان بازمی‌ستاند و اين لحظه‌هایی است كه پروردگارش را در آن، نافرمانى كرده است. سپس پرونده‌ای ديگر برايش گشوده می‌شود و آن را تُهى می‌بیند؛ نه چيزى در آن است كه او را شادمان كند و نه چيزى كه ناراحت سازد و اين ساعتى است كه خوابيده و يا به كارهاى مباح دنيايى سرگرم بوده است. آن گاه به جهت از دست دادن اين لحظه‌ها، احساس حسرت و تأسّف به وى دست می‌دهد؛ چرا كه می‌توانست آن را از نیکی‌های بی‌شمار پُر سازد و اين سخن خداوند: ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ، بدین واقعیت اشاره دارد.»
عزیزان! زندگی فرصت ماست؛ پس باید آن را از آنچه خداوند راضی است، پر کنیم تا همه خزانه‌های ما پر از نور و شادی شود و بدین ترتیب آگاه‌تر، مسئولیت‌پذیرتر و تواناتر در برابر چالش‌ها باشیم.
بدترین سال برای لبنانی‌ها
امروز با سالی خداحافظی کردیم که یکی از بدترین سال‌ها برای لبنانی‌ها بود و بدترین سال جهان را به خود اختصاص داد و لبنانی‌ها شاهد صف‌های تحقیر در مقابل پمپ‌بنزین‌ها بودند و مجبور بودند برای پر کردن باک خودروهایشان ساعت‌های متمادی را در این صف‌ها سپری کنند و تنها زمانی پایان یافت که یارانه برداشته شد و باعث افزایش قیمت سوخت شد؛ چیزی که باعث بهای سوخت و ده برابر شدن قیمت کالاها و مواد غذایی شد، افزایش بی‌سابقه نرخ دلار است و این قضیه به دارو، درمان، حمل‌ونقل، گرمایش و آبونمان برق هم رسید، در حالی که ارزش حقوق دریافتی اکثر لبنانی‌ها به پول ملی کاهش یافت و آن‌ها دیگر قادر به تأمین نیازهای حداقلی خود نیستند و باعث گردید که اکثر لبنانی‌ها زیر خط فقر قرار بگیرند، در حالی که تلاش‌های دولت و بانک مرکزی برای نجات از این وضعیت ناقص است و جدیت لازم را ندارد و به تسکین‌دهنده شباهت بیشتری دارد.
این وضعیت در حالی است که رابطه میان ارکان دولت بحرانی گردیده و به فلج شدن نشست شورای وزیران منجر شده است، در حالی که تلاش نیروهای سیاسی برای نجات کشور، پرداختن به بحران‌های آن و کاستن از میزان تأثیر آن بر لبنانی‌ها نیازمند اتحاد است و طبیعی است که این بحران روی همه بخش‌ها و نهادهای دولت انعکاس یابد و تحولات آینده میهن نیز تحت تأثیر قرار گیرند.
آیا به سال نو امیدی هست؟!
امیدواریم سال جدید امیدی را برای مردم لبنان به ارمغان بیاورد تا از این شرایط سخت خارج شوند؛ اما اگر نیروهای سیاسی در عملکرد سیاسی خود بازنگری نکنند و از حساب‌های فردی و گروهی خود دست برندارند و به این عقیده نرسند که امن‌ترین راه نجات کشور با انحصار یا غلبه یک طایفه بر طایفه دیگر، یک مذهب بر مذهب دیگر یا یک گروه بر یک گروه به دست نمی‌آید، بلکه به جای اینکه هر طایفه طرح خود را داشته باشد، با اجماع بر روی یک طرح ملی واحد که همه بر سر آن توافق داشته باشند و برای آن تلاش کنند، چنین اتفاقی نخواهد افتاد.
از این رو ما با هر فراخوانی که منجر به رسیدن به این طرح شود، صرف نظر از اینکه چه کسی خواستار آن است و چه پیشینه‌ای دارد، ولی دغدغه‌های مختلف طوایف و مذاهب توسط آن رفع می‌شود، موافق هستیم؛ مشروط به اینکه جدی و عینی باشد و با وجود آن دیگر هیچ کسی بر تصمیم و نظر خود پافشاری نکند، بلکه در راستای منافع کشور و قرار دادن آن در مسیر اصلاح و بهبودی، با امتیاز دادن متقابل همراه باشد.
بر این باوریم تنها راهی که کشور را از دالان تاریکی که وارد آن شده خارج کرده و چرخ نهادها را به حرکت درمی‌آورد، همین است؛ زیرا با ادامه ناهماهنگی و دعوا بین نیروهای سیاسی که روی همه نهادهای دولتی منعکس شده است این کار انجام شدنی نیست و اگر از داخل و خارج برخی بر این نظر باشند که گزینه جایگزین، انتخابات است، اگرچه ما آن را برای تجدید حیات سیاسی کشور و بازخواست کسانی که به لبنانی‌ها و توانایی‌های آن‌ها ظلم کردند، ضروری می‌دانیم، اما با ادامه یافتن فضای تنش و بن‌بست کنونی که با انتخابات شدت خواهد گرفت، آن را نیز راه حل نمی‌دانیم؛ چون عامل اصلی برای به دست آوردن آرای بیشتر در انتخابات، دامن زدن به غرایز طایفه‌ای و مذهبی است نه طرح‌ها و برنامه‌هایی که کشور را از فروپاشی نجات دهد و به ساحل سلامت بازگرداند. چیزی که ممکن است اوضاع را پیچیده‌تر کند، امید بستن بسیاری از قدرت‌های بین المللی بر تغییر از طریق صندوق‌های رأی است و آن‌ها البته انتخابات را به نفع خود می‌خواهند که به تبدیل کشور به صحنه درگیری داخلی و افزایش شکاف در آن منجر می‌شود.
گفتگو و بهبود دولت
از این رو ما امیدواریم که پس از تعطیل شدن همه گزینه‌های دیگر و پس از اینکه معلوم شد نهادها دیگر قادر به ایفای این نقش نیستند، دعوت به گفتگو در این کشور بازخورد مثبتی پیدا کند. به این منظور ما بار دیگر به تلاش سخت برای تسریع در رفع همه موانعی که بر سر راه بهبودی دولت وجود دارد، دعوت می‌کنیم؛ زیرا برای مقابله با بحران‌های اجتماعی، معیشتی، بهداشتی و امنیتی که روز به روز در حال افزایش است و لبنانی‌ها بشارت آن را برای روزهای آینده می‌دهند، جایگزینی برای آن وجود ندارد و تلاش فردی وزرا یا تصمیمات شورای عالی دفاع نیز جایگزین آن نخواهد بود.
در عین حال بار دیگر از وزارت اقتصاد و شهرداری‌ها می‌خواهیم که برای حفظ قدرت خرید شهروندان و سلامت غذا و داروی مردم، نظارت بر قیمت‌ها، کیفیت مواد غذایی، کالاها و داروهای عرضه‌شده در بازار را که دستخوش استثمار و مطامع تاجران شده است، تقویت کنند.
اهمیت رعایت پروتکل‌های بهداشتی
در زمینه دیگر، با توجه به افزایش خطرناک تعداد مبتلایان به کرونا و افراد در معرض خطر ابتلا، مجدداً از لبنانی‌ها می‌خواهیم که اقدامات پیشگیرانه و بهداشتی را کاملاً رعایت کنند تا کشور وارد مرحله‌ای نشود که به دلیل ناتوانی بیمارستان‌ها، شهروندان و دولت در تحمل بار آن با توجه به وضعیت سختی که در آن به سر می‌برد، نتواند عواقب آن را تحمل کند. در عین حال از دولت می‌خواهیم که در اجرای این اقدامات، نرمش نشان ندهد و هیچ ملاحظه‌ای را که مانع اجرای این اقدامات شود، در نظر نگیرد.
وضعیت عراق
در موضوع عراق امیدواریم پس از اتمام انتخابات، طیف‌های سیاسی عراق بر سر دولتی که همه اقشار عراق را در بربگیرد به توافق برسند تا به بحران‌هایی که مردم عراق از آن رنج می‌برند، رسیدگی و با چالش‌های بسیار داخلی و خارجی مقابله شود.
پرهیز از گلوله و ترقه
در خاتمه هم‌زمان با استقبال از سال میلادی جدید، از خدا می‌خواهیم که این سال، سالی پر از خیر، میمنت و برکت باشد و برای ما نوید سلامت، امنیت و صلحی را که لبنان و جهان به آن نیاز دارند، به ارمغان آورد.
برای یادآوری، ما می‌خواهیم که شب سال نو، شبی عاری از ترقه و گلوله باشد، شبی آرام که امکان تأمل و تفکر را فراهم می‌کند؛ آن هم در زمانی که به شدت به فکر کردن، تأمل، بررسی و برنامه‌ریزی برای آینده خود نیاز داریم. سال نو مبارک.
