بسم الله الرحمن الرحیم
10 محرم 1445 برابر با 6 مرداد 1402 و 28/07/2023 م
امر به معروف و ایستادگی در برابر منکر از مهمترین اهداف عاشورا
مطالب مهم خطبه اول: مسئولیت فردی و جمعی / وظیفه مقابله با منکر / ارزیابی امکانات مقابله / برنامهریزی و بررسی روش / عاشورا تحکیم مسئولیتپذیری است / چگونه به حسین(ع) وفادار باشیم؟!
مطالب مهم خطبه دوم: موضوع به زمینمانده / حسابرسی از رئیس بانک مرکزی / انفجاری برای بر هم زدن ثبات / روز عاشور.
خطبه اول:
خداوند سبحانه و تعالی در کتاب عزيز خود میفرماید: «وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» صدق الله العظيم.
مسئولیت فردی و جمعی
این آیه به روشنی نشان میدهد که مسئولیت امر به معروف و نهی از منکر به افراد خلاصه نمیشود، بلکه همه امت اسلامی را در برمیگیرد؛ بنابراین مردان، زنان، جوانان، دختران و سالخوردگان امت اسلامی برای تحقق این هدف، در جهت رویارویی با حاکمیت که تمام توان خود را در جهت افزایش ظلم، فساد و انحراف در قالب مؤسسات، انجمنها و دولتها بسیج کرده است، باید با همدیگر همکاری کنند و توان خود را به کار گیرند و البته این امر نیازمند مقابلهای در حد و اندازه این چالش و همکاری است که آیه مبارکه: «وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ» بدان اشاره دارد.
قرآن كريم امر به معروف و نهی از منکر را معيار سنجه ارزیابی امتها دانسته است. از این رو امتی را كه در برابر انحرافات داخلی و خارجی ساکت است و اعضای خود را به خیر و کار نیک فرانمیخواند، فاقد هرگونه خیری میداند. از این رو خداوند عزوجل میفرماید: «كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ» و نیز اشاره میدارد که امت رسول خدا(ص) زمانی بهترین امت است که امر به معروف و نهی از منکر کند و در این راه فداکاری نماید.
در عین حال درباره دست کشیدن از فریضه نیز هشدار داده است. در فرمایش الهی آمده است: «لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ * كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَنْ مُنْكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ».
در حدیثی از رسول خدا(ص) آمده است: «لَتَأمُرُنَّ بِالمَعروفِ ولَتَنهُنَّ عَنِ المُنكَرِ أو لَيَعُمَّنَّكُم عَذابُ اللّه؛ يا امر به معروف و نهى از منكر میکنید، يا عذاب خدا مسلّما همه شما را فرامیگیرد.»
در حدیثی دیگر از آن حضرت آمده است: «إنَّ اللّه َ عَزَّوجلَّ لَيُبْغِضُ المُؤْمِنَ الضَّعيفَ الّذي لا دِينَ لَهُ، فقيلَ لَهُ و ما المُؤْمِنُ الّذي لا دِينَ لَهُ؟ قالَ: الّذي لا يَنهى عَنِ المُنكَرِ؛ خداوند عزّوجلّ از مؤمن ضعيفى كه دين ندارد نفرت دارد. عرض شد: مؤمنى كه دين ندارد كيست؟ فرمود: كسى كه نهى از منكر نمیکند.»
در وصیت امام علی(ع) به دو پسرش حسن و حسین(علیهما السلام) پس از ضربت خوردن توسط ابن ملجم ملعون آمده است: «لا تَتْرُكُوا الأَمْرَ بِالمَعْرُوْفِ وَالنَّهْيَ عَنِ المُنْكَرِ، فَيُوَلَّى عَلَيْكُمْ شِرَارُكُمْ، ثُمَّ تَدْعُوْنَ فَلا يُسْتَجَابُ لَكُم؛ امر به معروف و نهى از منكر را رها مكنيد كه در اين صورت بدان شما زمام امورتان را به دست میگیرند و آنگاه هر چه دعا كنيد، مستجاب نخواهد شد.»
وظیفه مقابله با منکر
عزیزان، ما در جامعه خود در زمینههای دینی، اخلاقی، اجتماعی و سیاسی رنج میبریم؛ زیرا اکنون از کنار کسانی که کار منکر میکنند یا کار خیر را ترک میکنند، بیتوجه عبور میکنیم؛ گویا چیزی ندیدهایم، در برابر آن حرکت نمیکنیم و حتی با قلب خود آن را محکوم نمیکنیم تا به جایی رسیدهایم که بدی را نیک و نیکی را بد میبینیم.
دلیل این امر این است که ما نمیخواهیم خود را به زحمت بیندازیم؛ چون نسبت به تغییر دادن اطرافیان و عملکرد دیگران بیتفاوت هستیم یا این که تسلیم وضعیت ناعادلانه، فاسد و منحرف شده و به جایی رسیدهایم که از ایجاد هرگونه تغییری ناامید شدهایم و حرف رایج این شده است «فلج درمان نمیشود» یا این که میترسیم اگر در مقابل ظالم یا فاسد بایستیم یا انحراف را نفی کنیم یا به حق و عدالت دعوت کنیم، این کار روی شغل یا موقعیت ما تأثیر بگذارد، یا رضایت این یا آن یا فرصتی را که میخواهیم به آن برسیم، از دست بدهیم یا محکوم شویم که خلاف جریان حرکت میکنیم.
عزیزان، ما مسئول جامعه خود هستیم؛ زیرا وقتی انحراف و فساد گسترش یابد، به هیچ کس رحم نمیکند و به ما و خانههایمان میرسد و جامعه ما را مورد تهدید قرار میدهد و وقتی عدالت، خوبیها و ارزشها در جامعه ما ریشه دواند، همه ما از آثار و برکات آن بهرهمند خواهیم شد.
مایی که نماز میخوانیم، روزه میگیریم و حج میکنیم، نباید فراموش کنیم که امر به معروف و نهی از منکر مانند نماز، روزه و حج، واجب است بلکه دروازه و کلید همه این واجبات است و بدون آن همه واجبات بینتیجه میشوند. امر به معروف و نهی از منکر چنان است که این حدیث بدان اشاره کرده است: «فریضَةٌ عَظیمَةٌ بِها تُقامُ الفَرائضُ و تَأمَنُ المَذاهِبُ و تَحِلُّ المَکاسِبُ و تُرَدُّ المَظالِمُ و تَعمُرُ الأرضُ و یُنتَصَفُ مِنَ الأعداءِ و یَستَقیمُ الأمرُ؛ فریضه بزرگی است که دیگر فرایض به واسطه آن برپا میشود و راهها امن میگردد و درآمدها حلال میشود و حقوق و اموالِ به زور گرفته شده به صاحبانش برمیگردد و زمین آبادان میشود و از دشمنان انتقام گرفته میشود و کارها سامان میپذیرد.»
ارزیابی امکانات مقابله
این بدان معنا نیست که برای این کار خود را به هلاکت بیندازیم و خارج از توان، چیزی را بر خود تحمیل کنیم؛ زیرا اسلام چنین چیزی را نمیگوید. بلکه از ما خواسته است که به این وظیفه در چارچوب امکانات و تواناییهای خود، به آن اندازه که میتوانیم انجام دهیم عمل کنیم و شرایطی را که در آن قرار داریم، در نظر بگیریم.
در حدیث آمده است: «مَن رَأى مِنكُم مُنكَرا فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَدِهِ، فإن لَم يَستَطِعْ فبِلِسانِهِ، فإن لَم يَستَطِعْ فبِقَلبِهِ و ذلكَ أضعَفُ الإيمانِ؛ هر يك از شما منكرى را ديد بايد با دست خود آن را تغيير دهد. اگر نتوانست، با زبانش تغيير دهد(اعتراض كند) و باز اگر نتوانست، در قلبش آن را انكار كند و اين ضعیفترین مرحله ايمان است.» اگر نمیتوانی با دستت با منکر روبرو شوی، با زبانت آن را بگو و اگر با زبانت نتوانستی، با ضربان قلبت آن را محکوم کن و منتظر فرصتی برای عمل باش.
در حدیثی که از امام علی(ع) وارد شده است، آن حضرت اطمینان میدهد که امر به معروف و نهی از منکر باعث از دست رفتن روزی و مقام نمیشود: «اعلموا أنَّ الأمر بالمعروف والنَّهي عن المنكر لن يقرِّبا أجلاً ولن يقطعا رزقاً؛ بدانید که امر به معروف و نهی از منکر، عمری را کوتاه و روزی را قطع نمیکند؟» زیرا خداوند متعالی که به خاطر او به معروف دعوت و از منکر نهی میکنند، آنها را تنها به حال خود رها نمیکند، بلکه حامی و پشتیبانشان خواهد بود. میفرماید: «وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا».
برنامهریزی و بررسی روش
از این رو عزیزان، از ما انتظار میرود که برای امر به معروف و نهی از منکر برنامهریزی کنیم و روشی را که به معروف برسیم و از منکر نهی کنیم، مطالعه نماییم و در این کار حکیمانه رفتار کنیم و همچون پیامبران، فرستادگان و همه دعوتگران به سوى خدا برای رسیدن به آن شکیبا باشیم. باید آنگونه باید به آن دعوت کنیم که خداى سبحان به آن فراخوانده است: «ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ».
در حديث آمده است: «إنَّما يَأمُرُ بِالمَعروفِ و يَنهى عَنِ المُنكَرِ مَن كانَت فيهِ ثَلاثُ خِصالٍ: عامِلٌ بِما يَأمُرُ بِهِ و تارِكٌ لِما يَنهى عَنهُ، عادِلٌ فيما يَأمُرُ عادِلٌ فيما يَنهى، رَفيقٌ فيما يَأمُرُ و رَفيقٌ فيما يَنهى؛ كسى [بايد] امر به معروف و نهى از منكر كند كه سه خصوصيت در او باشد: به آنچه فرمان میدهد، خود عمل كند. آنچه را نهى میکند، خود نيز ترك گويد. در امر و نهى خود عدالت را رعايت كند و در امر و نهيش، طريق ملايمت پيش گيرد.»
در حديث آمده است: «إِنَّ هَذَا الدِّينَ مَتِينٌ، فَأَوْغِلْ فِيهِ بِرِفْقٍ؛ همانا اين دين استوار است؛ پس با ملايمت در آن وارد شويد.» این روشی است که رسول خدا(ص) در پیش گرفت و سبب موفقیت دعوت و رساندن آن به مردم شد. خداوند نیز در این باره فرمود: «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظّاً غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ».
البته ممکن است گاهی برای امر به معروف و نهی از منکر از روشهای خشونتآمیز نیز استفاده شود، اما این اصل نیست، بلکه استثناست؛ بنابراین از این گزینه زمانی استفاده میشود که تنها روش ممکن بوده و جایگزینی برای آن وجود نداشته باشد و منجر به دستیابی به هدف شود.
عاشورا تحکیم مسئولیتپذیری است
عزیزان، ارزش عاشورا در این است که هر سال میآید تا این مسئولیت را به ما یادآوری کند و آن را در ما تقویت کند؛ زیرا حسین(ع) انقلابش را به راه نینداخت و این فداکاریهای بزرگ را انجام نداد، مگر برای اینکه دید، معروف غريب و بیگانه شده و به منکر عمل میشود و مردم در ازاي پول و مقام، ارزشها و اصول خويش را میفروشند. آن حضرت در اين باره فرمود: «أَنِّي لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَلَا بَطِراً وَلَا مُفْسِداً وَلَا ظَالِماً وَإِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَأَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَأَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّي وَأَبِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام فَمَنْ قَبِلَنِي بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللَّهُ أَوْلَى بِالْحَقّ وَمَنْ رَدَّ عَلَيَّ هَذَا أَصْبِرُ حَتَّى يَقْضِيَ اللَّهُ بَيْنِي وَبَيْنَ الْقَوْمِ بِالْحَقِّ وَهُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ؛ خروج من از روى سركشى و خوشگذرانی و فساد و ظلم نيست، تنها براى اصلاح در امت جدم(ص) قيام کردم و میخواهم به معروف امر کنم و از منكر بازدارم و به سيره جدم(ص) و پدرم على بن ابيطالب عمـل کنم. پـس هر كس مرا بهدرستی قبول كند خدا به(پاداش) درستي سزاوارتر است و هر كه اين را رد كند، صبر میکنم تا خداوند بين من و اين گروه قضاوت كند که او بهترين حاکمان است. برادرم! اين وصيت من به توست و توفيق من نيست مگر به خداوند بر او توكل کردم و به سوي او بازمیگردم.» او علیرغم این که میدانست این کار بهای سنگین و فداکاریهای بزرگی را برای او به همراه خواهد داشت، وظیفه خود میدید که سکوت نکند و صدای خود را بلند کند.
از این رو، در این راه به تلاش فردی بسنده نکرد، بلکه برای بسیج امت اسلامی کوشید و آن را تشویق کرد که در انجام این فریضه ایفای وظیفه کند و به آن هشدار داد که از این کار غفلت نورزد. فرمود: «أيُّهَا النّاسُ! إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله قالَ: «مَن رَأى سُلطاناً جائِراً، مُستَحِلّاً لِحُرَم اللَّهِ، ناكِثاً لِعَهدِ اللَّهِ، مُخالِفاً لِسُنَّةِ رَسولِ اللَّهِ، يَعمَلُ في عِبادِ اللَّهِ بِالإِثمِ وَالعُدوانِ، فَلَم يُغَيِّر عَلَيهِ بِفِعلٍ ولا قَولٍ، كانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ أن يُدخِلَهُ مُدخَلَهُ». ألا وإنَّ هؤُلاءِ قَد لَزِموا طاعَةَ الشَّيطانِ، وتَرَكوا طاعَةَ الرَّحمنِ، وأظهَرُوا الفَسادَ، وعَطَّلُوا الحُدودَ، وَاستَأثَروا بِالفَيءِ، وأحَلّوا حَرامَ اللَّهِ، وحَرَّموا حَلالَهُ، وأنا أحَقُّ مَن غَيَّرَ؛ اى مردم! پیامبر خدا(ص) فرمود: هر کس سلطان ستمگرى را ببیند که حرام خدا را حلال شمرده، پیمان الهى را شکسته و با سنّت رسول خدا مخالفت ورزیده، در میان بندگان خدا به ستم رفتار مىکند و او با زبان و کردارش با وى به مخالفت برنخیزد، سزاوار است خداوند او را در جایگاه آن سلطان ستمگر (دوزخ) بیندازد. هان اى مردم! این گروه به طاعت شیطان پایبند شده و از پیروى خداوند سرپیچى کردهاند، فساد را آشکار ساخته و حدود الهى را تعطیل کردهاند. آنان بیتالمال را به انحصار خویش درآورده، حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام شمردهاند و من براى تغییر دادن این وضعیت، از همه کس سزاوارترم.» و ندا داد: «ألا تَرَوْنَ أنَّ الحَقَّ لا يُعْمَلُ بِه، وَأنَّ الباطِلَ لا يُتناهى عَنهَ، لِيَرْغَبْ المُؤْمِنُ في لِقاءِ اللهِ مُحِقّاً، فَإنِّي لا أرَى الْمَوتَ إلَّا سَعادَةً، والحَياةَ مَعَ الظَّالِمينَ إلا بَرَماً؛ آيا نمیبینید كه به حق عمل نمیشود و از باطل نهى نمیشود؟ بهراستی كه مؤمن بايد به [مرگ و] ديدار خدا روى آورد. پس من مرگ را جز سعادت و زندگى با ستمگران را جز رنج و ملال نمیبینم.»
او با سخنان خوب، گفتگو و متقاعدسازی در این راه تلاش کرد، اما وقتی دید که اصلاح این وضعیت و رهایی امت اسلامی از بیتفاوتی یا ترس به خاطر مالی و جانی، به بذل خون او اصحابش نیاز دارد، بخل نورزید و از معامله بر سر حق و عدل امتناع ورزید و فرمود: «لا أعطيكم بيدي إعطاء الذَّليل، ولا أقرّ لكم إقرار العبيد؛ دست خواری به شما نمیدهم و چون بردگان به تصمیم شما گردن نمینهم.»
چگونه به حسین(ع) وفادار باشیم؟!
پس عزیزان، ارادت ما به عاشورا و تجدید میثاق ما با حسین(ع) محدود به حضور در مجالس عزاداری، اشک ریختن، سینه زدن، نذر دادن و فریاد زدن نام آن حسین(ع) و حضرت زینب(س) و سایر برگزیدگان نیست، بلکه به این است که در جایی باشیم که حسین(ع) ایستاده بود. باید صاحب عزم، اراده، آرمان و تصمیمی شویم که باعث شود با هر تاوان و فداکاری، در راه حق، عدل و نیکی تلاش کنیم، نپذیریم که حلال خدا حرام و حرام خدا حلال شود، خدا مورد نافرمانی قرار گیرد و از شیطان اطاعت شود، در برابر ظلم، فساد و انحراف سکوت نکنیم و در راه خدا از هرگونه سرزنش و ملامت نترسیم.
تصمیم در دست خود ماست. از خدا میخواهیم که به ما کمک کند تا زبان حق، طرفدار عدالت و صدایی بلند در مقابل همه کسانی باشیم که میخواهند دین خدا را به تباهی بکشند و به منافع، سرنوشت و آینده مردم آسیب برسانند. با این کار سزاوار آن خواهیم شد که در زمره یاران، پیروان، شیعیان و موالیان حسین(ع) قرار خواهیم گرفت و مصداق فرمایش الهی: «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلاً» خواهیم شد.
خطبه دوم:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا، به شما و خودم توصیه میکنم از رفتار حسین(ع) در دل نبرد کربلا درس بگیریم. آمده است که وقت نماز ظهر فرارسید. درست در زمانی که جنگ به شدت جریان داشت، یکی از اصحاب امام حسین(ع) به نام ابوثمامه صیداوی نزد آن حضرت آمد و عرض کرد: «اي ابیعبدالله، جانم به فداي جانت، من میبینم اينان به تو نزديك شدهاند، ولي نه به خدايم سوگند، تو كشته نخواهي شد تا اين كه من جلوي تو كشته شوم، ان شاء الله. ولي دوست دارم پروردگارم را كه در حالی ديدار كنم که اين نماز را كه وقتش بسي نزديك شده است، خوانده باشم. پس حسین(ع) سر خود را به سوی آسمان بلند کرد، سپس فرمود: نماز را یادآوری کردی. خداوند تو را از نمازگزاران ذاکر قرار دهد. آری الآن آغاز وقت نماز است».
حسین(ع) با یاران و اهل بیتش به نماز ایستادند و سعید بن عبدالله حنفی در مقابل او ایستاده بود و از او در برابر تیرهایی که در حال نماز به سوی او میآمدند، محافظت میکرد. او در این حالت قرار داشت تا جایی که از تیرهایی که به او میرسید، مجروح شد. وقتی حسین(ع) و یارانش از نماز فارغ شدند، این صحابی بزرگوار نیز بر زمین افتاد و پیش از آن که روح پاکش از بدن خارج شود، رو به حسین(ع) کرد و گفت: «ای فرزند رسول خدا(ص) آیا به تو وفادار بودم؟ گفت: آری تو در بهشت پیش روی منی.»
عزیزان، این حسین و یارانش هستند. آنان به اهمیت ایستادن در پیشگاه خداوند برای نماز واقف بودند. از این رو هیچ دغدغهای آنها را از نماز بازنداشت و مواظب بودند که نماز را به تأخیر نیندازند و آن را در اول وقت خود بخوانند و به خاطر آن خون دادند.
ارادت ما به این نخبگان پاک کامل نمیشود مگر با التزام به آنچه آنها به آن علاقه داشتند. با حفظ نماز و کوتاهی نکردن در مورد نماز. باید توجه داشته باشیم که نماز را در اول وقت بخوانیم. هنگامیکه این کار را انجام دادیم، رابطهمان با خدا تقویت خواهد شد و ما قادر به مقابله با چالشها خواهیم بود.
موضوع به زمینمانده
از انتخابات ریاست جمهوری شروع میکنیم که به نظر میرسد برای مدتی در وضعیت رکود باقی خواهد ماند. میترسیم که این انتخاب به این زودیها صورت نگیرد. به نظر میرسد تمام جریانهای سیاسی در مورد گزینه انتخاباتی خود تغییر موضع ندادهاند. علیرغم اینکه همهشان آگاهاند که هیچ کس توانایی ندارد تا گزینه مورد نظر خود را روی کرسی ریاست بنشاند. در عین حال به نظر میرسد خارجیهایی که امید حل این قضیه به شمار میآیند نیز عجلهای برای در این قضیه ندارند و هر کدامشان ملاحظات خاص خود را دارند.
اگر چه حرکتی مانند سفر نماینده فرانسوی رخ وجود داشته باشد، با وجود اینکه وی با دعوت به برگزاری گفتگو تحت نظارت خود پس از بازگشت وی از تعطیلات تابستانی، منفذی برای راهحل باز کرد، اما با توجه به مواضع قبلی و آتی، به نظر نمیرسد راه آن هموار شده باشد و اگر این گفتگو اتفاق هم بیفتد دری به سوی راهحل نخواهد بود. چون هیچ یک از اطراف قضیه تمایل ندارند از گزینه خود که به نظر برای موجودیت یا حضورشان بسیار مهم هستند، چشمپوشی کنند. ما در عین حال که از هر گفتگویی که لبنانیها به آن دعوت شوند، استقبال میکنیم ولی میترسیم که این گفتگو برای اتلاف وقت باشد و همه منتظر رسیدن راهحلهایی از منطقه یا جهان باشند که باید مقدم بر هر راهحل داخلی کشور باشد.
بنابراین بار دیگر از نیروهای سیاسی مربوط به این انتخابات میخواهیم که با ایفای نقش مطلوب به مسئولیت خود در خارج ساختن این انتخابات از حالت رکود و به وظیفه خود برای نجات کسانی عمل کنند که این مناصب را در اختیارشان قرار دادهاند و با وجود رنجهای مستمر مردم که روز به روز در زمینه معیشت و زندگی و هرج و مرج امنیتی که امنیت، ثبات و زندگیشان را در معرض تهدید قرار داده یا عواقب ناشی از خالی ماندن ریاست بانک مرکزی که ممکن است آثار فاجعه باری برای نظم مالی یا ثبات پولی در پی داشته باشد، چون مشخص شده است که برای فعلاً امکان تعیین رئیس وجود ندارد و موانعی که بر سر راه انجام وظایف معاونان رئیس وجود دارد، در حال افزایش است، همچنان در کنارشان ایستادهاند. امیدواریم که به سرعت این موانع برطرف شوند تا از عواقب ناشی از خالی ماندن این موقعیت جلوگیری شود.
حسابرسی از رئیس بانک مرکزی
در همین موضوع باید به مسئولیت رئیس کل بانک مرکزی اشاره کنیم. او قبل از ترک سمت خود باید به لبنانیها حساب بدهد. او باید به علل رسیدن کشور به وضعیت کنونی در زمینههای مالی و بانکی پاسخ دهد؛ زیرا او امین، ناظر و ضامن بانکها در برابر کسانی است که پول خود را به بانکها سپردند.
ما میترسیم که رئیس برود و ما غرق سخن گفتن درباره این که چه کسی عهدهدار منصب او شود، باشیم و در این میان به دلیل پوشش حمایتی که رئیس از آن برخوردار است، حقایق از بین برود و در کشوری که هیچ حسابوکتابی وجود ندارد، لبنانیها ندانند که پولهایشان یا پول دولتی که رئیس بانک مرکزی و تیمش ضامن آن بودهاند، کجا رفته است.
انفجاری برای بر هم زدن ثبات
باید به جنایتی که در منطقه سیده زینب(س) رخ داد و تعداد زیادی شهید و مجروح به جای گذاشت، بپردازیم. ما این انفجار را محکوم میکنیم. در پشت این انفجار جریانهایی قرار دارند که به دنبال تضعیف ثبات کشور، آسیب رساندن به وحدت آن و دامن زدن به غرایز طایفهای و مذهبی هستند. ما همه را به آگاهی و هوشیاری دعوت میکنیم؛ همینطور خواستار وحدت بیشتر و تلاش جدی برای مقابله با این طرح جنایتکارانه و اهداف آن و کشف عاملان این جنایت برای جلوگیری از تحقق اهدافشان هستیم.
روز عاشورا
سرانجام باید به دهم محرم بپردازیم که میآید تا یادآور آنچه در این روز دردناک رخ داد، باشد. در این روز خون فرزند دختر رسول خدا و اهلبیت و اصحابش، به زمین ریخت و زنانش به اسارت رفتند. آنها گناهی نداشتند بلکه فقط میخواستند امت اسلامی را از خواب غفلت بیدار کنند و بذر زندگی را در آن بیفشانند تا امت اسلامی نقش خود را در اصلاح جامعه و رفع فسادی که میرفت تا در جامعه گسترش یابد و موجودیت آن را مورد تهدید قرار دهد و انحرافی را که میرفت تا در مفاصل جامعه ریشه بدواند، ایفا کند.
ما موظفیم تا شریک درد و رنج این نخبگان پاک شویم و پرچم اصلاحی را که آنها در برابر انواع مفاسد برافراشتند به اهتزاز درآوریم و در مجالس و راهپیماییهای عزاداری به حرکت درآوریم. خواست ما این است که شعارها، عملکردها و مظاهر عزاداری ما، ظهوری متمدنانه داشته باشد که در آن تصویر روشن آن نخبگان پاک و اهدافی را که آنها برایشان تلاش کردند، ارائه دهیم. نباید اجازه دهیم که چیزی این تصویر را مخدوش کند و به پرچمداران آن آسیب بزند.
در عین حال میخواهیم که عاشورا مناسبتی وحدتبخش و جامع برای همه مسلمانان و همه دعوتگران اصلاح، حق، عدالت و آزادی باشد و همه آن را به عنوان بهترین تصویر برای وحدت اسلامی و ابراز محبت همگانی به حسین(ع) احیا بدارند.
