بسم الله الرحمن الرحیم
5 رمضان 1445 برابر با 25 اسفند 1402 و 15/03/2024 م
ارتباط فریضه روزه‌داری با مسئولیت اغنیا نسبت به فقرا
مطالب مهم خطبه اول: اهمیت فریضه روزه / حقوق فقرا بر ثروتمندان / تلاش برای کمک به فقرا.
مطالب مهم خطبه دوم: طرح نابودی غزه / تهدیدات دشمن علیه لبنان / راهبه‌ای که سزاوار احترام است / نظارت بر قیمت‌ها.
خطبه اول:
خداوند سبحانه و تعالی در کتاب عزیز خود می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ * أَيَّاماً مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»[البقرة: 183-184] صدق الله العظيم.
اهمیت فریضه روزه
خداوند متعال در این آیه به اهمیت فریضه روزه اشاره کرده است. واجبی که در تمام ادیان آسمانی پیشین، هر چند به اشکال و انواع مختلف، به آن اشاره و دعوت شده است و این همان چیزی است که متون تورات و انجیل و آنچه در سیره همه انبیاء آمده است به آن گواهی می‌دهند و این به خاطر نقش آن در ساختن شخصیت انسان و صیانت از او و آماده‌سازی او برای آن تصویر مورد نظر خداوند متعال برای او است.
احادیث شریفی که در مورد این فریضه ذکر شده، مؤید میزان اهمیت آن است. در حدیثی از رسول خدا(ص) آمده است که خداوند متعال فرمود: «كلُّ عملِ ابنِ آدمَ له غير الصَّومَ، فإنَّه لي وأنا أجزي به؛ هر كارى كه فرزند آدم می‌کند، از آنِ اوست، مگر روزه كه از من ست و پاداش آن را من می‌دهم». در حدیثی دیگر از پیامبر خدا(ص) آمده است: «الصَّوم جنَّة من النَّار؛ روزه سپر در برابر جهنم است». در حدیث دیگری از امیرالمومنین(ع) آمده است: «نَومُ الصائمِ عِبادَةٌ و صَمتُهُ تَسبيحٌ و دُعاؤهُ مُستجابٌ و عَمَلُهُ مُضاعَفٌ. إنّ للصائمِ عِندَ إفطارِهِ دَعوَةً لا تُرَدُّ؛ خوابِ روزه‌دار، عبادت است و خاموشى او، تسبيح و دعايش، پذيرفته و عملش، دو چندان. به‌راستی كه براى روزه‌دار به هنگام افطار دعايى است كه در درگاه خدا ردّ نمی‌شود.» در حدیثی آمده است: «إِنَّ للجنَّة بَاباً يُقَالُ لَهُ: الرَّيَّانُ، لا يدْخُل منه إلَّا الصَّائمونَ، فإِذا دَخَل آخرهم أُغلِقَ ذلك الباب؛ بهشت دری دارد به نام «ریان» که فقط روزه‌داران از آن در می‌آیند، پس هرگاه آخرینشان داخل شود، آن در بسته می‌شود».
در حديث آمده است: «لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ، وَفَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ؛ روزه‌دار دو لذت دارد: شادي هنگام افطار و شادي هنگام ديدار پروردگارش.»
روزه اهداف زیادی دارد که باید تحقق یابند و این اهداف در پرهیز از خوردن و آشامیدن و باقی مفطرات خلاصه نمی‌شود. امروز می‌خواهیم به یکی از مهم‌ترین اهداف روزه اشاره کنیم و ان شاء الله در خطبه‌های بعدی اهداف دیگری را مطرح خواهیم کرد.
حقوق فقرا بر ثروتمندان
امام صادق(ع) به این هدف اشاره کرده و می‌فرماید: «إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الصِّيَامَ، لِيَسْتَوِيَ بِهِ الْغَنِيُّ وَ الْفَقِيرُ. وَ ذَلِكَ أَنَّ الْغَنِيَّ لَمْ يَكُنْ لِيَجِدَ مَسَّ الْجُوعِ، فَيَرْحَمَ الْفَقِيرَ. لِأَنَّ الْغَنِيَّ كُلَّمَا أَرَادَ شَيْئاً قَدَرَ عَلَيْهِ. فَأَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يُسَوِّيَ بَيْنَ خَلْقِهِ، وَ أَنْ يُذِيقَ الْغَنِيَّ مَسَّ الْجُوعِ وَ الْأَلَمِ، لِيَرِقَّ عَلَى الضَّعِيفِ، فَيَرْحَمَ الْجَائِعَ ويُسقى الظّمآن؛ همانا خداوند روزه را واجب ساخت تا به سبب آن توانگر و تهیدست برابر شوند؛ زیرا توانگر رنج گرسنگی را درنمی‌یابد تا به تهیدست رحم کند. چرا که توانگر هرگاه چیزی بخواهد می‌تواند آن را فراهم آورد. لذا خدای عزوجل خواسته است تا میان آفریدگانش برابری ایجاد کند و رنج گرسنگی و سختی را به توانگر بچشاند تا بر ناتوان دل بسوزاند و به گرسنه رحم کند.»
این حدیث به روشنی نشان می‌دهد که هدف از این فریضه بیدار کردن احساس ثروتمندان است نسبت به گرسنگی و رنج فقرا است؛ زیرا مال و دارایی آن‌ها ممکن است باعث شود که رنج و سختی فقرا را احساس نکنند. وقتی که فقرا چیزی را برای خوردن و رفع نیازهایشان نمی‌یابند. ثروتمندان گمان کنند که فقرا نیز مانند آن‌ها هستند و این باعث می‌شود تا به وظیفه خود در قبال آن‌ها عمل نکنند و به آن‌ها در کاستن از رنجشان کمک نکنند. در اینجا باید اشاره کنیم که منظور از ثروتمند فقط کسانی نیست که دارایی‌های هنگفتی دارند، بلکه منظور هر کسی است که دارایی او بیش از نیازش باشد.
خداوند متعال به این بسنده نمی‌کند که مؤمنان را به ادای فریضه خمس و زکات دعوت کند؛ بلکه آنان را به صدقه تشویق کرده و می‌فرماید: «وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ» و فرمود: «خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ» در حدیث آمده است: «إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الْأَغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ، فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلَّا بِمَا مُتِّعَ بِهِ غَنِيٌّ، وَ اللَّهُ تَعَالَى سَائِلُهُمْ عَنْ ذَلِكَ؛ خداوند سبحان غذاى فقرا را در اموال ثروتمندان قرار داده است، پس هيچ فقيرى در دنيا گرسنگى نمی‌کشد مگر اين كه ثروتمندى حق او را نداده باشد و خداوند از اغنيا در اين باره خواهد پرسيد.» بلکه می‌خواهد با برانگیختن احساسات ثروتمندان نسبت به کسانی که از سختی‌های زندگی و معیشت رنج می‌برند، این ارزش را تقویت کند تا این وظایف و اعمال نیک را به عنوان وظیفه‌ای واجب انجام ندهند، بلکه این امر ناشی از احساس و عاطفه‌شان نسبت به رنج این افراد باشد و این همان چیزی است که روحیه بخشش را در آن‌ها تقویت کرده و باعث تداوم آن می‌شود.
بنابراین بین وجوب روزه و مسئولیت اغنیا در قبال فقرا و نیازمندان ارتباط وجود دارد و آنچه وجود این ارتباط را تقویت می‌کند همان چیزی است که آیه تلاوت شده بدان اشاره کرده است؛ یعنی جایگزین روزه برای کسانی که قادر به انجام روزه گرفتن نیستند و سپس به دلیل ناتوانی یا بیماری، قضای آن را نیز نمی‌توانند بگیرند، با غذا دادن به مسکین به ازای هر روز است و خداوند متعال می‌فرماید: «وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ». پس در محاسبات خداوند متعال روزه مساوی با اطعام مسکین و رفع حاجت اوست.
همین را در آنچه خداوند بر کسانی روزه‌داران واجب کرده است تا در آخر ماه رمضان در روز عید، به عنوان زکات فطره پرداخت کنند و آن را موجب کامل شدن روزه دانسته، به گونه‌ای بدون آن روزه کامل نیست، می‌بینیم. در حديث آمده است: «مَن صامَ و لَم يُؤَدِّ الزَّكاةَ فلا صَومَ لَهُ إذا تَرَكَها مُتَعَمِّدا؛ هر كه روزه بگيرد و زكات [فطره] ندهد، اگر عمداً از آن غفلت كند روزه ندارد».
از این رو، می‌بینیم که رسول خدا(ص) در خطبه رمضانی به این مهم اشاره کرده و خواستار تبدیل این ماه به ماه برای کمک اغنیا به فقرا و نیازمندان شده است. آنگاه که می‌فرماید: «أيُّها النَّاس تَصَدَّقُوا عَلَى فُقَرَائِكُمْ وَمَسَاكِينِكُمْ؛ ای مردم، بر فقیران و نیازمندان خود صدقه بدهید.» و «أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ فَطَّرَ مِنْکُمْ صَائِماً مُؤْمِناً فِی هَذَا الشَّهْرِ کَانَ لَهُ بِذَلِکَ عِنْدَ اللَّهِ عِتْقُ نَسَمَةٍ وَ مَغْفِرَةٌ لِمَا مَضَی مِنْ ذُنُوبِهِ؛ ای مردم! هرکه از شما روزه‌دار مؤمنی را در این ماه افطار دهد – از میان کسانی که به غذا نیاز دارند - نزد خدا پاداش بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته‌اش را خواهد داشت.» عرض شد: ای رسول خدا آیا همه ما قادر بر انجام آن نیستیم؟ فرمود: «اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاء؛ با افطار دادن روزه‌داران، از آتش جهنم به پرهیزید اگرچه به نصف دانه خرما و یا به یک جرعه آب باشد.» و فرمود: «وَ مَنْ أَکْرَمَ فِیهِ یَتِیماً أَکْرَمَهُ اللَّهُ؛ هر که یتیمی را گرامی بدارد، خداوند او را گرامی می‌دارد».
رسول خدا(ص) دایره اهتمام به حوائج و مصائب مردم را در دعایی که از ما خواسته تا ما را هر روز آن را بخوانیم، تعمیم داده و فرموده است: «اَللّـهُمَّ أغْنِ كُلَّ فَقير، اَللّـَهُمَّ أشْبِعْ كُلَّ جائِع، اَللّـَهُمَّ اكْسُ كُلَّ عُرْيان، اَللّـَهُمَّ اقْضِ دَيْنَ كُلِّ مَدين، اَللّـَهُمَّ فَرِّجْ عَنْ كُلِّ مَكْرُوب، اللَّهُمَّ رُدَّ كُلَّ غَرِيبٍ، اللَّهُمَّ فُكَّ كُلَّ أَسِيرٍ، اللَّهُمَّ أَصْلِحْ كُلَّ فَاسِدٍ مِنْ أُمُورِ الْمُسْلِمِينَ، اللَّهُمَّ اشْفِ كُلَّ مَرِيضٍ، اللَّهُمَّ سُدَّ فَقْرَنَا بِغِنَاكَ، اللَّهُمَّ غَيِّرْ سُوءَ حَالِنَا بِحُسْنِ حَالِكَ، اللَّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَأَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ». در این دعا از ما خواسته است که درد و رنج گرسنگان و کسانی را که چیزی برای پوشاندن ندارند، بدهکاران، محزونان، دغدغه‌مندان، اسیران، بیماران و کسانی که از بی‌عدالتی و اشغال رنج می‌برند درک کنیم.
تلاش برای کمک به فقرا
دوستان عزیز، ما نیاز مبرمی به تقویت احساس مسئولیت در قبال کسانی داریم که در اطراف ما در رنج هستند و کسانی که نیاز دارند به هر نحوی که می‌توانیم دست یاری به سویشان دراز کنیم و از این طریق انسانیت و ایمان خود را نشان دهیم؛ زیرا مؤمن، مؤمن نمی‌شود تا آن چه را که برای خود دوست دارد، برای برادرش دوست بدارد و این راه رسیدن به محبت الهی است. چرا که «اَلْخَلْقُ عِيَالُ اَللَّهِ فَأَحَبُّ اَلْخَلْقِ إِلَى اَللَّهِ مَنْ نَفَعَ عِيَالَ اَللَّهِ وَ أَدْخَلَ عَلَى أَهْلِ بَيْتٍ سُرُوراً؛ خلق خدا عيال خدايند و محبوب‌ترین مردم نزد خدا كسى است كه به عيال خدا سود دهد و براى خاندانى سرور و شادى فراهم آورد.»
به این ترتیب می‌توانیم از تأثیر شرایط سخت اقتصادی و معیشتی که در آن فقرا فقیرتر و ثروتمندان ثروتمندتر می‌شوند، بکاهیم که انجام این مسئولیت به یکپارچگی و همکاری نیاز دارد. در عین حال که به ادامه یافتن اقدامات فردی توجه داریم و آن را تشویق کرده و از کسانی که این کارها را انجام می‌دهند، قدردانی می‌کنیم؛ چون این کارها نیز ضروری هستند، اما اساس همان تقویت، حمایت و تقویت ابتکارات و اقدامات جمعی است تا بتوانند نقش بیشتری ایفا کنند یا به این کار ادامه دهند.
در اینجا باید از ابتکارات و اقدامات انجام شده توسط افراد، نهادها و مؤسساتی که این بار را به دوش کشیده‌اند و مسئولیت کمک به جامعه ما را به عهده گرفته‌اند، قدردانی کنیم.
باید این ماه مبارک را کارگاهی برای کمک به فقرا و یتیمان و معلولان و نیازمندان قرار دهیم و آن را معیار موفقیت خود در روزه‌داری و میزان قبولی اعمال خود در طول آن بدانیم؛ زیرا خداوند برای اینکه در این ماه اعمال ما را قبول کند به این بسنده نمی‌کند که در آن روزه بگیریم و نماز بخوانیم و تلاوت قرآن کنیم و دعا بخوانیم و شب‌های قدر را احیا کنیم، بلکه به ما خواهد گفت: به عیالم چه چیزی دادید و به آن‌ها چه خدمتی کردید؟!
ما می‌خواهیم این ماه همان‌گونه باشد که خداوند خواست و رسول و ائمه اطهار(ع) و صالحان برای آن تلاش کردند. ماهی که همه فقرا و نیازمندان دلشان شاد شود و لبخند بر لبانشان بنشیند و لذت ببرند. ما باید به مسئولیت خود در قبال آن‌ها عمل کنیم و منتظر نباشیم که آن‌ها از ما بخواهند تا چیزی به آن‌ها بدهیم یا به این منظور سفره‌های افطاری برپا شود.
«وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَأَعْظَمَ أَجْراً وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» [البقرة: 261]، «وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ» [التَّوبة: 105].
خطبه دوم:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا، به شما و خودم سفارش می‌کنم که در این روز از ابوطالب عمو و سرپرست رسول خدا(ص) و پدر امیرالمؤمنین(ع) یاد کنیم که هفتم ماه رمضان سالگرد وفاتشان است. این کار برای نشان دادن وفاداری ما به او و نقشی است که در مراقبت از رسول خدا(ص) ایفا کرد. ابوطالب پس از رحلت پدرش عبدالمطلب عهده‌دار سرپرستی رسول خدا(ص) شد که در آن زمان هشت ساله بود. او به خوبی از آن حضرت مراقبت و سرپرستی کرد. هنگامی که رسول خدا مبعوث شد، به رسالت او ایمان آورد و در تمام عمر خود و با استفاده از جایگاه خود نزد قریش، حامی و مدافع آن حضرت بود و از این بابت مشکلات بسیاری را تحمل کرد. ولی بارزترین مصائب او آن روزی بود که قریش او و بنی‌هاشم را در محاصره قرار دادند و علیه رسول خدا(ص) اعلان جنگ کردند و تصمیم گرفتند که با آن‌ها ازدواج، خرید و فروش و نشست و برخاست نکنند. تا اینکه رسول خدا را تسلیم آن‌ها کنند. در اینجا ابوطالب با وجود سختی محاصره‌‌ای که سه سال طول کشید، تقاضای قریش را رد کرد و از موضع خود عقب‌نشینی نکرد تا اینکه قریش دید که این محاصره فایده‌ای ندارد و آن را برداشت.
از این رو رسول خدا در روز وفات او چنین سوگواری فرمود: «وصلتك رحم يا عمّ، وجُزِيْتَ خيراً يا عمّ، لقد ربَّيْتَ وكفلْتَ صغيراً، ونصرْتَ وآزرْتَ كبيراً؛ ای عمو، صله‌رحم را به جای آوردی و به من خوبی کردی. ای عمو، مرا در کودکی بزرگ و سرپرستی کردی و در بزرگی یاری و حمایت کردی.»
ابوطالب تمام حیثیت و جایگاه خود را در راه خدا گذاشت. ما نیز باید از تلاش و کوشش و شکیبایی و فداکاری‌های او الگو بگیریم. همان‌گونه که او بخشید، ما نیز ببخشیم و همان‌گونه که او بردباری کرد، ما نیز صبر کنیم و آن‌گونه که او در راه خدا آزار و اذیت‌ها را تحمل کرد، ما نیز تحمل کنیم. با این کار آگاه‌تر، مسئولیت‌پذیرتر و تواناتر برای رویارویی با چالش‌ها خواهیم شد.
طرح نابودی غزه
از غزه آغاز می‌کنیم، جایی که وضعیت رکود و رخوت در مذاکرات جاری و فقدان مثبت اندیشی رژیم صهیونیستی ادامه دارد، چرا که دشمن هنوز تمایلی برای پاسخ مثبت دادن به خواسته‌های مشروع مذاکره کننده فلسطینی نشان نداده است. طرف فلسطینی از دشمن می‌خواهد که تجاوز خود به نوار غزه را متوقف کند و بگذارد که مردم غزه را به آن بازگرداند، در حالی که رژیم صهیونیستی می‌خواهد در مورد آتش‌بس موقتی مذاکره کند که به آن اجازه می‌دهد اسیران خود را بازگرداند و سپس جنگ را با وحشیگری تمام از سر بگیرد.
در همین زمان، دشمن صهیونیستی به کشتارها و جنایات خود علیه غیرنظامیان و تخریب سیستماتیک ساختمان‌های مسکونی، زیرساخت‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و عبادتگاه‌ها و به سیاست گرسنگی دادن خود با محاصره غزه ادامه می‌دهد. اگر کمک‌هایی هم وجود دارد که دشمن اجازه عبور از آن را بدهد، چه از طریق هواپیماها و چه از طریق گذرگاه‌ها، این کمک‌ها نه برای رفع نیازهای مردم نوار غزه، بلکه برای کاهش محکومیت‌های این رژیم است.
در اینجا ما بر آنچه قبلاً گفتیم تأکید می‌کنیم که راه کمک به مردم فلسطین، به کمک‌های بشردوستانه منحصر نمی‌شود، هر چند که این کمک‌ها نیز بسیار ضروری هستند. بلکه توقف خونریزی و جلوگیری از جنگ جنون‌آمیز رژیم صهیونیستی در غزه است و کار به جایی رسیده است که مدام کسانی را که به دنبال دریافت کمک‌های بشردوستانه هستند، هدف قرار می‌دهد.
در اینجا باید سؤال خود را در مورد اهداف ایجاد بندر دریایی در سواحل غزه در نظر گرفته شده است بیان کنیم؛ زیرا مشخص شده است هدف واقعی آن ارائه کمک‌های بشردوستانه نیست، زیرا این امر با باز کردن گذرگاه رفح و سایر گذرگاه‌ها اتفاق می‌افتد. چون این معابر برای رساندن این کمک‌ها آسان‌تر و سریع‌تر هستند؛ بنابراین اهدافی فراتر از این وجود دارد و به وضعیت رفح یا غزه پس از پایان تجاوزات مربوط شود.
در برابر تمام آنچه در حال رخ دادن است، مجدداً از کشورهای عربی و اسلامی می‌خواهیم که نظاره‌گر آنچه علیه ملت فلسطین و آرمان آن‌ها روی می‌دهد، ننشینند. در عین حال از ملت‌های عرب و اسلامی می‌خواهیم که با صدای بلند از این مردم حمایت کنند و از وقوع نکبتی دیگر جلوگیری نمایند.
مایه تأسف است که شاهد حرارت مطلوبی از سوی اکثریت مردم اسلامی و عربی در برابر رنجی که مردم فلسطین متحمل می‌شوند و در صورت تداوم، موقعیتشان را تضعیف و آرمانشان را تهدید می‌کنند، نیستیم.
در اینجا باید به موضع ملی افتخارآمیز قبایل غزه اشاره کنیم که نپذیرفتند به عنوان ابزاری برای تثبیت کنترل دشمن صهیونیستی بر نوار غزه یا قرار گرفتن در مقابل مقاومت عمل کنند و نسبت به خون و تمام تخریبی که در غزه جریان داشته و دارد، بی‌اعتنا باشند.
تهدیدات دشمن علیه لبنان
به لبنان می‌رسیم که دایره تجاوزات اسرائیل در گستره جغرافیایی و میدانی آن در حال گسترش است، در شرایطی که تهدیدات دشمن علیه آن ادامه دارد و اخیراً بر زبان نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی جاری شد که گفت: «به زودی با قدرت زیاد به لبنان حمله خواهیم کرد.» و این اظهارات با تمرینات شبیه سازی شده جنگ علیه لبنان همراه است.
اگر چه ما همچنان این اظهارات را از باب هراس افکنی برای دریافت امتیازات بیشتر از این کشور و مقاومت آن به نفع امنیت این رژیم و شهرک‌نشینان آن می‌دانیم؛ اما این بدان معنا نیست که لبنانی‌ها باید بی‌خیال باشند، بلکه باید به تقویت بازدارندگی ملی و رفتن به سمت متحد کردن صفوف برای مقابله با هر گونه ماجراجویی احتمالی توسط دشمن بپردازند.
راهبه‌ای که سزاوار احترام است
در لبنان باید نسبت به موضع‌گیری‌های منفی علیه راهبه‌ای که تصمیم گرفت با انسانیت و محبت و مهربانی نسبت به کودکانی که به خاطر تجاوزات رژیم صهیونیستی که تفاوتی بین این کودک و آن کودک و این لبنانی و آن لبنانی قائل نیست یا دعا برای مبارزان مقاومت که از وطن با همه فرقه‌هایش در برابر دشمنی که همه لبنانی‌ها را هدف گرفته و این کشور را نقیض خود می‌داند، دفاع می‌کنند، انسانیت، ایمان و تعهد دینی و معنوی خود را به تعالیم عیسی مسیح(ع) نشان دهد، تأسف خود را ابراز داریم.
ما خواهان تکریم این راهبه هستیم تا این منطق انسانی را که منطق همه رسالت‌های آسمانی است و این ملت با آن ساخته شده است تقویت کنیم. چون این کشور با تجزیه احساسات انسانی و تقسیم آن‌ها بر اساس حساب‌های سیاسی، طایفه‌ای و مذهبی ساخته نمی‌شود. بلکه با این اصل ساخته می‌شود که کشور باید برای همه باشد؛ زیرا انسانیت غیرقابل تجزیه است و ادیان برای تقویت و تثبیت آن آمده‌اند.
نظارت بر قیمت‌ها
در خاتمه با توجه به وضعیت سخت اجتماعی و گرانی‌هایی که با نزدیک شدن به ماه مبارک رمضان که ماه رحمت و برکت و نیکی است، شاهد آن هستیم، مجدداً از مقامات مسئول نظارت بر قیمت‌ها، وزارت اقتصاد یا شهرداری‌ها می‌خواهیم که به شدت بر قیمت‌هایی که به طرز دیوانه‌واری در حال افزایش است، نظارت کنند و در مقابل طمع بازرگانانی که نه رنج مردم این کشور و نه از حرمت این ماه شریف را درک می‌کنند، بایستند.
در اینجا از اقدامات شهرداری و دولت برای کنترل قیمت‌ها تقدیر می‌کنیم. لازم است که این اقدامات ادامه یابد تا جلوی این افراد گرفته شود و اینان احساس کنند که از سوی جامعه و مردم محکوم می‌شوند.
