ما در هر مناسبتی که به حضرت زهرا (س) مربوط می‌شود تأمل می‌کنیم تا از این نمونه پاک که با ویژگی قرب به خداوند و روح معنویت گرا که در تمام عناصر وجودیش تبلور پیدا کرده است و تمام فضایل شخصی‌اش که از این طریق سرور زنان دو جهان شده است بهره ببریم. وقتی ایشان سرور زنان دو جهان است معنایش این است که او واجد برترین و بهترین امتیازات شاخص یک زن است. به عبارت دیگر تمام آن ویژگی‌هایی که سبب برتری ایشان شده است در وجود آن حضرت گرد آمده‌اند. معنای سرور زنان دو جهان این است که او با تمام فضایل و عناصر شخصیتی خود یک الگو و اسوه می‌باشد.
از این رو وقتی به یاد آن حضرت مراسمی برگزار می‌کنیم از این طریق می‌خواهیم زن و مرد، با انسانی رو در رو شویم که معنویتش سبب گردید او نزدیک‌ترین مردم به خداوند متعال شود. او از آن چنان علمی برخوردار بود که هیچ یک از زنان زمانه‌اش آن را نداشتند. اگر خطبه آن حضرت را در جمع زنان و مردان مهاجرین و انصار مورد بررسی و دقت قرار دهیم می‌بینیم که این خطبه، یک سخنرانی در فلسفه توحید و نبوت، ویژگی‌های با عظمت قرآن کریم، ویژگی و فلسفه عبادات اسلامی و فقه اسلامی می‌باشد. ایشان از این راه بر آن بودند تا با دلیل و برهان حق خود را به اثبات برسانند و بگویند همان گونه سلیمان از داود و یحیی از زکریا ارث برده اند، او نیز از پدرش رسول خدا (ص) ارث می‌برد و با منطق قرآنی روشن توانست حق خود را در مورد فدک ثابت کند.
همین طور می‌توانیم حس کنیم که او در حق، شجاع و قدرتمند بود. ایمان داشت که حق از آنِ علی (ع) است. نه به این دلیل که آن حضرت شوهر اوست و پسر عموش به شمار می‌آید تا به شکل عاطفی از حق آن حضرت دفاع کند. بلکه به خاطر حقی بود که عمیقاً بدان باور داشت. زیرا فاطمه زهرا (س) دارای پاکترین و نابترین عواطف و احساسات بود. اما درباره حق، به هیچ وجه عاطفی عمل نمی‌کرد.
او شنید که رسول خدا (ص) می‌فرمود: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»، «یا علی انت منّی بمنزلة هارون من موسی إلّا أنه لا نبیّ بعدی»، «علی مع الحق والحق مع علی یدور معه حیثما دار»، «أنا مدینة العلم وعلی بابها»، «افضلکم علی» او شنید که پیامبر (ص) این مطالب را در مجامع عمومی و به علی (ع) و فاطمه زهرا (س) در خانه می‌فرمود. او از همه اینها دانست که علی (ع) پس از رسول خدا (ص) امام و پیشوای او می‌باشد. او از همان زمان به امامت آن حضرت باور داشت و احساس کرد که باید در کنار او و حقی که علی (ع) تبلور آن است قرار بگیرد. از این رو تمام سخنان حضرت زهرا (س) در مسجد و با مهاجرین و انصار – زنان و مردان – پیرامون علی (ع) و ویژگی‌ها و امتیازات و روش برتر اسلامی او، همگی از جایگاه بیان حجت بود و نه عاطفه ورزی.
حضرت زهرا (س) با مظلومیت‌های گوناگون زیست و با فقدان رسول خدا (ص) و ماجراهایی که بر خانه شریف نبوی گذشت، دردها و رنجهای بسیاری را تحمل نمود. اما در جنبه عمومی، تمام تلاشش برای حق بود و کوشید که حق را تثبیت کند و در کنار آن بایستد و مردم را بدان بباوراند. درسی که از حضرت فاطمه (س) می‌گیریم این است که با حق باشیم و از روش اسلامی مبتنی بر حجت و دلیل و جدال به شیوه بهتر و پاسخ دادن به گونه بهتر دفاع کنیم.
عزیزان! ما نیازمند آنیم که از سرور زنان دو جهان بیاموزیم. آن سیده طاهره معصومه‌ای که پاره تن رسول خدا (ص) بود. پیامبری که به واسطه اذیت او اذیت شده و با رضایت او راضی گردیده و با خشم او غضبناک می‌شود. حضرت زهرا (س) جز برای خداوند راضی نمی‌شد و جز برای او خشم نمی‌گرفت. ما نیز باید در این راستا حرکت کنیم و جز به رضایت خداوند راضی نگردیم و جز به خشم او خشمگینی نشویم، در تمام مسائل بزرگ و کوچک. معنای موالات به اهل بیت (ع) این است که مثل آنان، با خداوند باشیم و مثل آنان در کنار رسول خدا (ص) باشیم و مثل آنان در کنار اسلام بمانیم. ولایت فقط یک تپش قلبی و احساسی نیست بلکه موضع گیری برای حق و موضع گیری برای راستی و درستی برای خداوند و بواسطه خداوند و در راه خداوند است.