برادران و خواهران ایمانی درود و رحمت برکات الهی بر شما باد!
هنگامی که با رسالت حضرت محمد (ص) و نزول وحی الهی بر آن حضرت، اسلام آغازیدن گرفت، از انسان خواست که به مسؤولیت خود در قبال توانمندیهائی که در اختیار دارد عمل کند. چرا که این توانمندیها یک امتیاز برای انسان به شمار نمی آیند بلکه مسؤولیت هستند و خداوند نیز در نحوه بکارگیری و عرصه ای که به انسان مربوط می شود و برای بشر مفید است، از ما پرسش خواهد کرد و مورد محاسبه قرار خواهد داد. زیرا هدر دادن این توانمندیها، از خطرناک ترین و زشت ترین انواع هدر دادن است که با توجه به وظیفه ای که در قبال حرکت انسان دارد، گاهی به شکل کوتاهی و گاهی به شکل خیانت بروز پیدا می کند. از این رو اسلام بسیار توجه دارد که امکانات هر انسانی را مورد تقدیر قرار دهد و صرفاً به جهت این که فلان کس به فلان طبقه اجتماعی وابسته است و ممکن است مردم به نظر پستی به او نگاه کنند، نمی پذیرد که او مورد تحقیر قرار گیرد. زیرا هر فرد و هر کارمندی جایگاه و رسالت خاص خود را دارد که صرف نظر از نوع این جایگاه از آن طریق میتواند به مردم خدمت رسانی کند. چرا که مردم به یکدیگر نیازمندند و مسأله همکاری بین آنها سبب حفظ روند عام انسانی می گردد. از این رو می بینیم که اسلام چگونه به کارکنان و کارمندان و کارگزاران اهتمام میورزد و از مسؤولان آنها خواسته است که به ایشان نیکی کنند و به ایشان احترام بگذارند و حقوقشان را محترم بشمارند و از خدمتشان تقدیر کنند.
کارکنان، راز و رمز حیات و بالندگی مؤسسات و نهادهاست. اگر آنها نباشند مؤسسات نمیتوانند کاری صورت دهند و مؤسسات عمومی و خصوصی باید همیشه مواظب کارکنان خود باشند تا اینکه وضعیت معیشتی آنان را بهبود ببخشند و کرامت و عزت آنان را حفظ نمایند و زندگی کریمانهای را برای آنها فراهم سازند. البته وظیفه دولت است که چارچوب قانونی مؤسسات را تعیین کنند همان گونه که مؤسسات نیز در این باره مسؤول هستند و باید از هر گونه سوء استفاده از کارکنان و کارگران و ضایع کردن حقوق و مقید کردن آنها به شرایطی که حقوق آنها را از بین برده و یا آنان را از مطالبه حقوقشان باز دارد، دوری گزینند. مشکلات ما در لبنان ناشی از دخالتهای کشنده است که بسیاری در آن دست دارند. اینان روی سهمیه بندیهای اجتماعی و دینی و سیاسی تکیه می کنند. به نحوی که بروز هر گونه مشکلی در یک جا روی جنبه های دیگر هم تأثیر می گذارند. به شکلی که مشکلات جدیدی را در کشور به وجود می آورد و روابط شهروندن را دچار مشکل و بحران می نماید. شایسته این است که این امر در وضعیت کنونی به خوبی درک شود. مرحله ای که در آن همگان اذعان می دارند باید وحدت ملّی به گونه ای احیاء شود که توازن کشور را حفظ کند و از نو صلح و ثبات را به آن باز گرداند.
ما در عین حالی که هر گونه سیاسی کردن مسائل اجتماعی را نفی می کنیم، وارد شدن خطوط سیاسی به مراکز تربیتی را نیز رد می نمائیم. چرا که به وحدت آموزشهای داخلی لبنان نظر داریم، هر چند که ممکن است مؤسسات آموزشی و تربیتی گوناگون و متنوع باشند. زیرا ما هنوز هم عقیده داریم که این تنوع که ویژگی اساسی لبنان است می تواند سبب غنی شدن تجربه لبنان شود و آن را در راه ابداع و ابتکار به جریان اندازد. به شرطی که همگان در فضایی آزاد ولی منظم و مسؤول تنفس کنند. به این اساس که سیاسیون از این فضاها دوری گزینند و خود و اهدافشان را به فضای علمی و تربیتی مؤسسات متعدد لبنانی تحمیل نکنند.
ما به یک کارگاه اجتماعی و تربیتی در لبنان و در همه زمینه ها فرا میخوانیم و از همگان میخواهیم که به این کارگاه وارد شوند و در آن از این زاویه کار کنند که این جنگها و مشکلات بودند که به خانهها و مؤسسات ما یورش آوردند و کوشیدند که انسانهای داخل آن را از بین ببرند. همینطور وضعیت دشوار اقتصادی خود را بر جامعه تحمیل کرده است. این امر سبب گردیده است که تمام مسؤولان و سیاسیون کشور، مسائل اجتماعی و اقتصادی را در رأس اولویتهای خود قرار دهند. آن هم درست پس از اینکه گذشته کشور را به سود این مرکز یا آن موقعیت سوزاندند و از بین بردند و اولویت های فردی و حزبی و طائفه ای و مذهبی را بر اولویت های ملی و میهن تحمیل نمودند.
دفتر علامه مرجع آیت الله العظمی سید محمد حسین فضل الله
بیروت؛ 19 رجب 1429 هـ برابر با 22/7/2008م