* همه معاملات - به جز صرف - با ابزارهاى ياد شده جايز است. زيرا در صرف، تقابض (تحويل دادن و تحويل گرفتن) شرط است. اما ضابطه اى كه صحت معامله را تأمين مى كند اين است كه ابزارى براى بيان و اعلام التزام طرفين - چه به صورت زبانى و چه به صورت مكتوب - وجود داشته باشد و شروط عمومى هر معامله اى فراهم باشد. ما، فى المجلس بودن يا تلفظ ايجاب و قبول را شرط نمى دانيم. بنابراين انجام قرارداد به هر شيوه اى كه نشانه برقرار شدن آن باشد و در عرف هم مصداق قرارداد به شمار آيد كافى است، حتى اگر با نوشتن، قرارداد بسته شود.