* طبيعى است هنگامى كه ماهيت بازى و رقابت - و نه وضعيت عصبى و روانى بازيگر كه ممكن است در شرايط نه چندان بحرانى منفجر شود - به گونه اى باشد كه منجر به عداوت و كينه شود، به عنوان ثانوى حرام است. اين همانند وضعى است كه خداوند درباره شراب و قمار ذكر كرده است: (انما يريد الشيطان ان يوقع بينكم العداوة و البغضاء فى الخمر و الميسر و يصدّكم عن ذكرالله و عن الصلاة فهل انتم منتهون) «همانا شيطان مى خواهد با شراب و قمار، ميان شما دشمنى و كينه ايجاد كند، و شما را از ياد خدا و از نماز بازدارد، پس آيا شما دست برمى داريد؟!»( سوره مائده، آيه 91.)

در عين حال نظر ما اين است كه وسايل سرگرمى خود به خود حرام نيستند مگر آن كه سبب افتادن در كارى حرام شود و يا به عنوان ثانوى حرام گردد.