* اگر انسان با پروردگارش صادق و با خود رو راست باشد، بنا به مضمون اين آيه كه: (بل الانسان على نفسه بصيرة و لوالقى معاذيره) «بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است، هرچند (در ظاهر) براى خود عذرهايى بتراشد»( سوره قيامت، آيه 14 و 15.) و به گونه اى باشد كه بين خود و خدايش فقط براى مطالعه و تحقيق اجتماعى و كشف عناصر منفى براى اجتناب دادن مردم از آن به چنين مجالسى مى رود و نمى ترسد كه جذب و هضم چنين فضايى شود، چه بسا اشكالى نداشته باشد. اما بر انسان لازم است كه در بررسى انگيزه ها و اهدافش دقت كافى به خرج دهد، زيرا «محرمات قرقگاه هاى خدا هستند، هر كس به آن نزديك شود، ممكن است در آن بيافتد...»