کسي که مجتهد نباشد بايد براي اعمال عبادي خويش در مسائل شرعي حجتي به دست آورد، چنين امري با رجوع به مجتهد عادلي که عمل استنباط را انجام داده باشد، تأمين مي‏گردد، حتي در مسأله عمل به نظر مشهور فقها، نمي‏توان به اطميناني که پايه علمي نداشته باشد روي آورد. چنين تصوّري متأثر از يک نوع موضع گيري نفساني است؛ کما اينکه نظر اکثريت، هميشه به معناي نزديک بودن به واقعيت نيست. اين به اضافه اينکه در موارد اختلاف، که رأيي نسبت به رأي ديگر شهرت بيشتري نداشته باشد، چاره اي جز رجوع به راي فقيه خاصي نيست.