اعلميت هيچ شخصي نسبت به ديگران براي اينجانب به طور مطلق ثابت نشده است، و نمي‏توان آنرا به شخص معيني محدود کرد که هر گلي بوي مخصوص به خود دارد. چنين ادعايي غير واقعي است، که شخص به اعلميت مجتهدي شهادت دهد، مگر اينکه از وضعيت همه مجتهدين مطلع باشد، چنين امري براي هيچ کسي امکان پذير نيست. لذا گواهي دادن به اعلميت، عادتا يا ظني است و يا متأثر از حالتي احساساتي مي‏باشد؛ چنين امري را نمي توان گوياي واقعيت و حقانيّت دانست؛ نظر ما اين است که مي‏توان از مجتهد عادلي که به مدت طولاني مشغول تدريس و بحث و پژوهش و فتوا دادن باشد، تقليد کرد، حتي اگر اين شخص اعلم هم نباشد. تنها موردي که تقليد از مجتهد اعلم، واجب مي‏شود اين است، که انسان به هر حال به دنبال رسيدن به احکام واقعي باشد، امري که در دين ما از مکلف خواسته نشده است.