درستى سند اين روايت براى ما ثابت نشده است. عبارت مشهور اين است كه آن حضرت فرمودند: « و أنا احق من غير ». من فكر نمى كنم امام حسين(ع) براى مبناى امامت خود بر مسلمانان به قرابت ] با پيامبر خدا(ص)[ نياز داشته باشد، و ـ اگر حديثى كه در سؤال آمده است نيز درست باشد ـ شايد مقصود آن حضرت اين باشد كه خط رسالت و مكتب براساس حديث معروف « حسينٌ منى و أنا من حسين »، در ماهيت چنين قرابتى قرار دارد و شايد اين قرابت در نزديكى فكرى، روحى و عملى به مكتب نقشى مؤثر داشته باشد. پاسخ امام حسين(ع) به والى مدينه كه او را به بيعت با «يزيد» دعوت كرده بود به همين مطلب اشاره دارد: « انا اهل بيت النبوة و موضع الرسالة و مختلف الملائله و مهبط الوحى و التنزيل »; اين سخن بر اين مفهوم دلالت دارد كه انتساب آن حضرت به اين خاندان نشان دهنده ى انتساب كامل او به همه ى اين عناوين بزرگ است و شايد همه ى اين مطالب را از اين سخن الهى دريابيم: ( انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا )(احزاب/32)، والله العالم.