شاهد بودن پيامبر(ص) اين است كه ايشان از نحوه برخورد مردم با رسالت براى خداوند شهادت مى دهند. پيامبر(ص) در رابطه با استجابت نداى دعوت توسط مردم يا عصيان در برابر آن، مشكلاتى كه از سوى كافران و مشركان و منافقان عليه ايشان دامن زده شد، انحرافاتى كه در مسير زندگى مردم و روند تأثيرگذارى مثبت رسالت پيش آمد، اقامه دلايل براى مردم و شرايط حاكم بر زندگى آن روز، در برابر خداوند گواهى مى دهد. شهادت پيامبر(ص)، گزارش كاملى از نحوه تعامل - مثبت و منفى - مردم با نبوت و رسالت است و سيماى حقيقى جامعه را در ترازوى پيام و پيامبرى به تصوير مى كشد. خداوند مى فرمايد: «أنّا أرسلناك شاهداً»(احزاب/45) يعنى اى پيامبر! تو در حضور مكتبى و انقلابى خويش، با رد يا پذيرش خودت و رسالتت مواجه مى شوى. بنابراين در آنچه كه به مردم ابلاغ كردى و با واكنش هاى مثبت و منفى ايشان رو در رو گشتى، مى تواى در فرداى قيامت در برابر خداوند متعال گواهى دهى. بنابراين حضور مكتبى و رسالتمدارانه پيامبر(ص) به موقعيتى براى يك گواهى زنده تبديل مى شود كه تمام واقعيت ها را مد نظر داشته و بايد گزارش كاملى از ديده هاى خود را به خداوند متعال تقديم كند.