درست است كه نگاه كردن به زنانى كه به «نهى» اعتنا نمى كنند، جايز است; ولى اين در صورتى ست كه نگاه كردن، بدون «ريبه»، لذت طلبى و شهوت باشد; يعنى نگاهى گذرا باشد.

بنابراين اگر كسى به خيابان رفت و با مراعات اين احكام به عابران نگريست، بر او واجب نيست هنگام حركت در خيابان چشم خود را ببندد; اما طول دادن نگاه و دقيق شدن به زنان عابر، به اين معناست كه او با «ريبه» و قصد تلذّذ نگاه مى كند و اين حرام است. در اين جا شايسته است به يك مسئله اساسى توجه شود و آن، اين است كه شيطان از راه هاى گوناگون بر انسان وارد مى شود; در حديث آمده است: « النظرة سهم من سهام إبليس »: «نگاه ] آلوده [ تيرى از تيرهاى شيطان است».