ظاهراً نزد عموم مسلمانان - اعم از شيعه و سنى - احاديثى وجود دارند كه از بازى شطرنج نهى مى كنند. ولى به نظر ما اگر در بازى شطرنج، برد و باختى وجود نداشته باشد، حكم به تحريم آن مبناى احتياطى دارد. ممكن است اساس حرام بدون آن، وجود جنبه قمارى در آن است. چرا كه گفته اند شطرنج يكى از آلات قمار مى باشد. ولى ممكن است حرمت آن جنبه ديگرى نيز داشته باشد يعنى اينكه بازى شطرنج يك تمرين فكرى در مسائل بى فائده است. چرا كه اسلام از انسان مى خواهدكه از انديشه خود در مسائل مفيد براى زندگى استفاده كند.