نظر من مثل نظر بسيارى از علما است; يعنى بازى با آلات قمار حرام نيست مگر اينكه برد و باخت در آن وجود داشته باشد. اما اگر برد و باخت در آن نباشد حرام نيست. ولى گمان مى كنم بسيارى از مردم از اين نظر سوء استفاده كنند. به رغم اين، دوست دارم به بيان بعضى از آراء فقهى در اين زمينه بپردازم تا مردم با آراء فقهى گوناگون آشنا شوند تا چيزى باعث تعجب ايشان نشود.

وقتى امام خمينى«رحمه الله» به حلال بودن شطرنج فتوا داد، بعضى هياهوهايى در برابر ايشان ايجاد گرديد. حتى امام مجبور شد كه براى دفاع از موضع خود، حمله متقابلى را صورت دهد. ميزان بزرگوارى امام خمينى وقتى بهتر درك مى شود كه به آنان گفت: من به حليّت شطرنج فتوا داده ام; زيرا شطرنج به اين جهت حرام بود كه از آلات قمار به شمار مى آمد ولى اكنون از آلت قمار بودن خارج شده است. در حالى آقاى سيد احمد خوانسارى كه ما هم نظر ايشان هستيم، قائل به جواز بازى با آلات قمار بود حتى اگر از دايره آلات قمار بيرون نشده باشد. پس وقتى اين چيزها - و از جمله طهارت همه انسانها - را مطرح مى كنيم، هدفمان ايجاد آگاهى در بين مردم است تا با تنوع اجتهادات گوناگون آشنا عمل كنند. از اين رو شايسته است هيچ نظرى را كه به آن عمل مى كنيم و نظرى را كه ممكن است بدان عمل نكنيم، با يكديگر مخلوط نكنيم.