وقتی در سال 1982 دشمن صهیونیستی به لبنان حمله کرد، همه چیز را ویران کرد، مردم و کشور را تهدید نمود و حضور خود را بر عرصه عمومی لبنان تحمیل نمود، کسانی بودند که در برابر این ظلم و بیداد ساکت نماندند، بیخیال ننشستند، تسلیم اندیشه اشغالگری نشدند، به خواری و خفت تن ندادند، در برابر دشمن کوتاه نیامدند و نگذاشتند که مردم نیز کوتاه بیایند.
در صدر این افراد علامه مرجع سید محمد حسین فضل الله(رض) قرار داشت که طلایهدار انقلابیون مقاوم بود. او از اولین کسانی بود که برای انقلاب و مقاومت علیه اشغالگری نظریهپردازی کردند. او از همان ابتدا و حتی پیش از آن، پرچم دفاع از سرزمین و نوامیس را بلند نمود، انگیزه داد، شور آفرید و جوانان و جامعه را تشویق کرد که نه در برابر اشغالگران ستمگر و نه اعوان و انصار داخلی آن سر تسلیم فرود نیاورند. او همان کسی است که شب و روز، به هر مناسبت و هر حادثهای بر فراز منبر مسجد بئر العبد و محافل و مجالس دیگر فریاد کشید و بدون این که ترسی از دشمن داشته باشد، بدون این که به تهدیدات دشمن مبنی بر کشتن او توجه کند، در برابر دشمن فریاد خود را بلند کرد. او تا سر حد مرگ، در برابر خطرات بزرگ سینه سپر کرد و به فضل الهی بارها از مرگ نجات یافت. او همان کسی است که با موضعگیری، سیاست و مال خود از مقاومت پشتیبانی کرد و در راه حمایت از طلایهداران مقاومت نوپا، از هیچ تلاشی فروگذاری نکرد.
اگر به آن زمان و آرشیو سخنرانیها و دیدگاههای معظم له که هیچ کس نمیتواند آنها را نادیده بگیرد، برگردیم و به تمام آن چیزهایی که از ایشان در نشریات و رسانههای داخلی و خارجی دوست و دشمن منتشر شده است، مراجعه نماییم درخواهیم یافت که این صدای قوی و قدرتمند چه تأثیر مهمی بر عرصه داخلی و مقاومت در برابر اشغالگران داشته است.
معتقدیم صدای ایشان بذر محبت به اسلام و مقاومت را در دلهای ما میافشاند. ما به او پناه میجستیم، با او انس داشتیم و به خطبههای ایشان گوش جان میسپردیم. خطبههایی که هیچگاه از به مبارزه طلبیدن دشمن و دعوت به مقاومت در برابر آن خالی نبود. مقاومت گران آن روزگار سخت، به خوبی از میزان نقش ایشان آگاهی دارند. میدانند که او چقدر در صحنه مبارزه و مقاومت در برابر اشغالگران و دفاع و حمایت از آرمان مقاومت تأثیرگذار بود. او اولین کسی بود که به مشروعیت عملیات شهادت طلبانه فتوا داد. آن هم در شرایطی که بسیاری از فقها در این زمینه احتیاط میکردند و فتوای او، سنگ بنای شکست و فرار دشمن بود.
او همان سید فضل الله است که در موضعگیریهای خود شفاف و واضح بود، در سخنان و دیدگاههای خود مقاوم بود و تا آخرین لحظات عمر خود از مقاومت دفاع کرد.
او همان سید فضل الله است که هیچگاه یک شخص نبود. او نماد همه کسانی بود که پاک، معتدل، صادق و مقاوم بودند و تا زندگی هست این راه او ادامه خواهد داشت.
بیروت؛ 1 ربيع الثاني 1440 هـ برابر با ٨/١٢/٢٠١٨ م
نویسنده: سوسن غبریس
