بسم الله الرحمن الرحیم
30 جمادی الثانی 1442 ق برابر با 24 بهمن 1399 ش و ١٢/٢/٢٠٢١ م
ماه رجب، ماه رحمت و یاد خداست
مطالب مهم خطبه اول: رجب از ماه‌های حرام است / ماه رحمت / چگونه توشه معنوی برداریم؟ / ماه وقایع و مناسبت‌ها.
مطالب مهم خطبه دوم: راه حل، داخلی یا خارجی؟! / رنج دانشجویان خارج از کشور / آیا نظارتی بر کار تجار وجود دارد؟! / رسانه‌های ولنگار! / استقبال از توافق فلسطینی / جنگ یمن باید متوقف شود / سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی.
خطبه اول:
خداوند متعال در کتاب عزیز خود فرموده است: «هُوَ الَّذِی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیاءً وَالْقَمَرَ نُوراً وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ الله ذَلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ یفَصِّلُ الْآَیاتِ لِقَوْمٍ یعْلَمُونَ» صدق الله العظیم.
فردا ماه باعظمتی آغاز خواهد شد، ماه رجب که خداوند متعال با ویژگی‌ها، فضایل و برکات خاصی آن را متمایز گردانده است.
رجب از ماه‌های حرام است
این ماه یکی از چهار ماه حرام است که خداوند با ذکر نام در قرآن کریم بدان خصوصیت بخشیده و آن را از بقیه ماه‌های سال متمایز کرده است: «إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ الله اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فِی كِتَابِ الله یوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّینُ الْقَیمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِیهِنَّ أَنْفُسَكُمْ». ماه‌های حرام عبارت‌اند از رجب، ذی القعده، ذی الحجه و محرم. منظور از ماه‌های حرام، ماه‌هایی است که خداوند متعال جنگ در آنها را حرام کرده است.
از این رو، این ماه در احادیث به عنوان ماه "اصم" توصیف شده است. به این دلیل این ماه را "اصم" نامیده‌اند که شاید در آن مردم به جنگی فراخوانده شوند، ولی صدای چکاچک شمشیرها در آن شنیده نمی‌شود؛ زیرا در این ماه جز در مورد دفاع و رد تجاوز، شروع جنگ یا وارد شدن به آن جایز نیست.
قرآن کریم جنگ در این ماه را امری خطرناک و گناهی بزرگ دانسته است. فرموده است: «یسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ كَبِیرٌ وَصَدٌّ عَنْ سَبِیلِ اللهِ».
خداوند خواسته است که این ماه، مانند همه ماه‌های حرام، ماه‌های صلح و سازش میان افراد و گروه‌ها باشد، جنگ متوقف شود، درگیری‌ها مهار گردند و اختلافات سرد شوند تا جنگجویان، افراد درگیر و کسانی که اختلاف دارند، فرصت بازگشت و غلبه دادن زبان عقل و گفتگو بر زبان خشونت و درگیری و جستن راه حل‌هایی که موجب پایان دادن و کاستن از درگیرها و جنگ‌ها شوند، پیدا کنند. در حکم مربوط به ماه‌های حرام، نشانه روشنی وجود دارد که اصل در اسلام صلح است و جنگ فقط یک استثنا است.
ماه رحمت
اهمیت این ماه به این جنبه محدود نمی‌شود؛ زیرا چیزی دیگری نیز وجود دارد که این ماه را متمایز کرده و برای آن جایگاه و شأن والایی قرار داده است و آن این است که رجب ماهی است که در آن خداوند سبحانه و تعالی رحمت خود را بر بندگان فرومی‌ریزد. «كانَ رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله إذا جاءَ شَهرُ رَجبٍ جَمَعَ المسلمِینَ حَولَهُ و قامَ فیهِم خَطیبا ثمّ قال: أیها المسلمونَ، قد أظَلَّكُم شَهرٌ عظیمٌ مُبارَكٌ و هو شَهرُ الأصَبِّ یصُبُّ فیهِ الرحمَةَ عَلى مَن عَبَدَهُ إلاّ عَبدا مُشرِكا أو مُظهِرَ بِدعَةٍ فی الإسلامِ؛ چون ماه رجب فرامی‌رسید، رسول خدا(ص) مسلمانان را دور خود جمع می‌کرد و برایشان خطبه می‌خواند و می‌فرمود: اى مسلمانان! ماه بزرگ و مباركى بر شما سایه افكنده است. این ماه، ماه فرو ریزنده است. خداوند در این ماه رحمت خود را بر بندگانش فرومی‌ریزد، مگر آن كه بنده‌ای مشرک یا پدید آورنده بدعتى در اسلام باشد.»
با این حال، رحمتی که رسول خدا(ص) به آن اشاره کرده است، رایگان نیست و جز با عمل حاصل نمی‌شود؛ زیرا این رحمت به کسانی داده می‌شود که در آن روزه بدارند، نماز بخوانند، دعا کنند، خدا را یاد کرده و از خداوند طلب آمرزش کنند.
از این رو رسول خدا(ص) فرمود: «فاستكثروا فیه منْ قول أسْتَغْفِر اللهَ وَاَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ؛ در این ماه بسیار بگویید: أَسْتَغْفِرُ اللّٰه وَأَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ.»
در حدیثی از رسول خدا(ص) آمده است: «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فِی السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَكاً یقَالُ لَهُ الدَّاعِی فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ ینَادِی ذَلِكَ الْمَلَكُ كُلَّ لَیلَةٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ طُوبَى لِلذَّاكِرِینَ طُوبَى لِلطَّائِعِینَ وَ یقُولُ اللَّهُ تَعَالَى أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی الشَّهْرُ شَهْرِی وَ الْعَبْدُ عَبْدِی وَ الرَّحْمَةُ رَحْمَتِی فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیتُهُ وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَینِی وَ بَینَ عِبَادِی فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَی؛ از پیامبر اكرم(ص) نقل شده كه حضرت فرمود: خدای متعال مَلَكی را در آسمان هفتم قرار داده است كه به آن مَلَك، داعی(دعوت كننده) گفته می‌شود. پس وقتی كه ماه رجب می‌رسد آن فرشته هر شب تا صبح فریاد می‌زند: خوشا به حال ذكرین خدا! خوشا به حال گردن گزاران به بندگی خدا! و خدا می‌فرماید: من همنشین آن كسی هستم كه با من بنشیند. من مطیع كسی هستم كه مرا اطاعت نماید. آن كسی را كه از من طلب آمرزش نماید، می‌بخشم. ماه، ماه من است، بنده، بنده من است و رحمت، رحمت من است. پس هر كه مرا در این ماه بخواند، او را اجابت می‌کنم و هر كه از من درخواست نماید، به او می‌بخشم و هر كه از من طلب هدایت نماید، او را هدایت خواهم كرد. من این ماه را رشته و ریسمانی میان خود و بندگانم قرار داده¬ام، پس هر كه به این ریسمان بیاویزد به من خواهد رسید».
چگونه توشه معنوی برداریم؟
بنابراین باید برای استفاده از این ماه، برنامه معنوی داشته باشیم که احادیث شریف به آن اشاره کرده‌اند. در برنامه این ماه، تشویق به روزه گرفتن تمام ماه رجب، یا اول، وسط و آخر آن وارد شده است و در صورت عدم امکان، روزه گرفتن ایام البیض، یعنی سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم آن یا روزهای دیگر که در احادیث به آنها اشاره شده است.
برای کسانی که قادر به روزه گرفتن نیستند یا روزه گرفتن برایشان دشوار است، برای اینکه پاداش بزرگی را که برای روزه‌داران وعده داده شده است، از دست ندهند، در احادیث به گزینه دیگری اشاره شده است و آن صدقه دادن برای هر روز از روزهای روزه‌داری است و اگر توانایی چنین کاری را ندارد، صد بار بگوید: «سُبْحانَ الاْلهِ الْجَلیلِ، سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِی التَّسْبیحُ اِلاّ لَهُ، سُبْحانَ الاْعَزِّ الاْکْرَمِ، سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌ.»
همچنین در این ماه برنامه‌ای از نمازهای مستحبی وجود دارد که تعدادی از این نمازها در کتاب‌های دعا آمده اند. ما به ذکر خواندن دو رکعت نماز در هر شب در این ماه بسنده می‌کنیم که در هر رکعت آن یک بار سوره فاتحه و سوره کافرون سه بار و سوره توحید یک بار خوانده می‌شود و هنگامی که نمازگزار نماز خود را تمام می‌کند، بگوید: «لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ هُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ وَ آلِهِ».
از جمله دیگر برنامه‌های معنوی و تربیتی این است که انسان در این ماه بسیار یاد خدا کند و قرآن بخواند. توصیه شده است که در این ماه بسیار بگوید: «سُبْحَانَ اللهِ وَالْحَمْدُ للهِ وَلَا إِلهَ إِلَّا اللهُ واللهُ أَكْبَرُ ولَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ» و سوره‌های خاصی از قرآن، مانند سوره‌های توحید، کافرون، فلق، ناس و آیة الکرسی را بخواند.
این ماه با دعاهایی که در آن ذکر شده، متمایز است که خواندن آنها در هر روز و بعد از هر نماز مستحب است. دعاهای این ماه تنها برای بیان حاجت و تقاضای برآورده شدن آنها توسط خدا نیست، بلکه برای تقویت و تثبیت عظمت و محبت الهی در دل‌های ماست. از جمله این‌ها به دعایی که امام صادق(ع) در هر روز از ماه رجب می‌خواند اشاره می‌کنیم:
«خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَیرِكَ وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلا لَكَ وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلا بِكَ وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ».
«بَابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِینَ»؛ چون در خانه خداوند باز است و به روی دعا کنندگان، توبه کنندگان و پشیمانان، حتی آن‌هایی که غرق در گناه هستند، بسته نمی‌شود.
«وَ خَیرُكَ مَبْذُولٌ لِلطَّالِبِینَ وَ فَضْلُكَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِینَ وَ نَیلُكَ مُتَاحٌ لِلْآمِلِینَ وَ رِزْقُكَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاكَ»؛ چون عطا و خیر الهی برای همگان است، برای خواستاران، درخواست کنندگان و آرزومندان، حتی آن‌هایی که آشکارا با خداوند دشمنی می‌کنند. این مفهوم را در این دعا نیز می‌خوانیم: «خَیْرُکَ إِلَیْنَا نَازِلٌ وَ شَرُّنَا إِلَیْکَ صَاعِدٌ وَ لَمْ یَزَلْ وَ لا یَزَالُ مَلَکٌ کَرِیمٌ یَأْتِیکَ [عَنَّا] بِعَمَلٍ قَبِیحٍ فَلا یَمْنَعُکَ ذَلِکَ مِنْ أَنْ تَحُوطَنَا بِنِعَمِکَ وَ تَتَفَضَّلَ عَلَیْنَا بِآلائِکَ فَسُبْحَانَکَ مَا أَحْلَمَکَ وَ أَعْظَمَکَ وَ أَکْرَمَکَ؛ خیر تو به سوی ما سرازیر است و بدی ما به سوی تو بالا میآید. همواره فرشته کریمی، از ما کردار زشت به جانب تو میآورد و این امر مانع نمی‌شود از اینکه ما را با نعمت‌هایت فراگیری و به عطاهای برجستهات بر ما تفضّل نمایی. منزّهی تو، چه بردبار و بزرگ و کریمی.»
امام صادق(ع) می‌افزاید: «وَ حِلْمُكَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاكَ عَادَتُكَ الْإِحْسَانُ إِلَى الْمُسِیئِینَ وَ سَبِیلُكَ الْإِبْقَاءُ عَلَى الْمُعْتَدِینَ». این که انسان در برابر دوستان و پیروان که جایگاهی نزد او دارند، بردبار باشد و بدیشان را با خوبی جبران کند، طبیعی است. ولی آن چه در میان اتفاق نمی‌افتد این است که انسان با دشمنان و متعدیان بردباری بورزد و بر نافرمانی خود باقی بماند.
«اللَّهُمَّ فَاهْدِنِى هُدَى الْمُهْتَدِینَ وَ ارْزُقْنِى اجْتِهَادَ الْمُجْتَهِدِینَ وَلا تَجْعَلْنِى مِنَ الْغَافِلِینَ الْمُبْعَدِینَ وَ اغْفِرْ لِى یوْمَ الدِّینِ»؛ بنابراین خدایا! دیدگاه روشن، هدایت، جدیت و کوشش را روزی من بگردان تا این که در انجام وظایف و مسئولیت‌هایی که در ازای آن دارم، کوتاهی نکنم.
ماه وقایع و مناسبت‌ها
می‌ماند ارزش دیگری که مختص انسان در این ماه است و آن مناسبت‌های بسیاری است که در طول این ماه اتفاق افتاده است. این مناسبت‌ها یادآور کسانی است که الگو و اسوه هستند و حوادثی را شکل دادند که بر شخصیت فرد مسلمان تأثیر گذارند؛ چون در اول ماه رجب، تولد امام باقر(ع) و در سوم آن، رحلت امام هادی(ع) و در سیزدهم آن، میلاد پربرکت امیرالمؤمنین علی(ع) و در پانزدهم آن، تولد حضرت زینب(س) و در بیست و پنجم آن، وفات امام کاظم(ع) اتفاق افتاده است. در این ماه بشریت از نعمت مبعث پیامبر(ص) بهره‌مند گردید و در بیست و هفتم رجب، رسول خدا را از مسجد الحرام به مسجدالاقصی بردند و او از آنجا به آسمان عروج کرد و خداوند سبحان نشانه‌های بزرگ خود را به او نشان داد.
عزیزان! باید آمدن این ماه مبارک را غنیمت بشماریم تا از فضای معنوی، ایمانی و تربیتی آن بهره‌مند شویم و برای مقابله با نفس اماره و شیطانی در کمین ما نشسته است، از آن توشه فراهم کنیم و به کسی که امر دنیا و آخرت ما به دست اوست، نزدیک‌تر شویم و از عطا، گذشت و بخشش او بهره‌مند گردیم.
پس تبریک به آن‌هایی که این ماه را با عبادت، تهجد، دعا، ذکر، صدقه، نیکی کردن، حفظ نفس و پاک‌سازی آن از بدی‌ها زنده بدارند و برکات این ماه را از دست ندهند: «وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَیرَى اللهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ».
خطبه دوم:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا! شما و خود را به عمل به توصیه امام باقر(ع) سفارش می‌کنم. همان امامی که اول ماه رجب سالگرد تولد ایشان است. ایشان به یکی از اصحاب خود چنین توصیه‌ای را فرموده و این صحابی نیز آن را نقل کرده است: «یا جَابِرُ أَ یكْتَفِی مَنِ انْتَحَلَ التَّشَیعَ أَنْ یقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَیتِ فَوَ اللَّهِ مَا شِیعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ وَ مَا كَانُوا یعْرَفُونَ یا جَابِرُ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ الْأَمَانَةِ وَ كَثْرَةِ ذِكْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَینِ وَ التَّعَاهُدِ لِلْجِیرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْكَنَةِ وَ الْغَارِمِینَ وَ الْأَیتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَیرٍ وَ كَانُوا أُمَنَاءَ عَشَائِرِهِمْ فِی الْأَشْیاءِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ یا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا نَعْرِفُ الْیوْمَ أَحَداً بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ یا جَابِرُ لَا تَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذَاهِبُ حَسْبُ الرَّجُلِ أَنْ یقُولَ أُحِبُّ عَلِیاً وَ أَتَوَلَّاهُ ثُمَّ لَا یكُونَ مَعَ ذَلِكَ فَعَّالًا فَلَوْ قَالَ إِنِّی أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ فَرَسُولُ اللَّهِ ص خَیرٌ مِنْ عَلِی ع ثُمَّ لَا یتَّبِعُ سِیرَتَهُ وَ لَا یعْمَلُ بِسُنَّتِهِ مَا نَفَعَهُ حُبُّهُ إِیاهُ شَیئاً فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَیسَ بَینَ اللَّهِ وَ بَینَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَكْرَمُهُمْ عَلَیهِ أَتْقَاهُمْ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ یا جَابِرُ وَ اللَّهِ مَا یتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَّا بِالطَّاعَةِ وَ مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَالنَّارِ وَ لَا عَلَى اللَّهِ لِأَحَدٍ مِنْ حُجَّةٍ مَنْ كَانَ لِلَّهِ مُطِیعاً فَهُوَ لَنَا وَلِی وَ مَنْ كَانَ لِلَّهِ عَاصِیاً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ مَا تُنَالُ وَلَایتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ؛ اى جابر! آیا كافى است براى كسى كه ادّعاى تشیع دارد، بگوید كه دوستدار ما اهل بیت است؟ به خدا سوگند، شیعه ما نیست مگر آن كسى كه تقواى خدا را رعایت كند و از او اطاعت نماید. شیعیان ما شناخته نمىشدند، مگر به تواضع، خشوع، اداى امانت، بسیارى ذكر خدا، روزه گرفتن، نماز به پا داشتن، نیكى به والدین و رسیدگى به همسایگانى كه فقیر و نیازمندند. همچنین رسیدگى به قرض داران و یتیمان، راستى در گفتار، تلاوت قرآن و بازداشتن زبان، از این كه، جز نیكى مردم را نگویند، [نیز] شیعیان ما [همواره] در بین اقوام خویش امین بودند. جابر گفت: اى پسر رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم، ما كسى را با این خصوصیات نمىشناسیم. حضرت، خطاب به او فرمود: اى جابر، افكار و آراى مختلف، تو را [از راه راست] بیرون نبرد. آیا كافى است مردى بگوید: من على(ع) را دوست دارم و از دوستداران او هستم، پس اگر بگوید من رسول خدا(ص) را دوست دارم [كه بهتر است]- زیرا رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم از على علیه السّلام بهتر است- ولى از سیره او پیروى ننماید و به سنّتش عمل نكند، این دوستى براى او هیچ سودى نخواهد داشت. پس تقواى خدا را پیشه نمایید و براى آنچه نزد خداست، عمل كنید، زیرا بین خدا و بین هیچ كس، قرابت و خویشاوندى نیست. محبوبترین بندگان نزد خداوند و گرامىترین آنها در پیشگاه او، با تقواترین و مطیعترین آنهاست. اى جابر! جز با اطاعت و فرمانبردارى از خداى متعال، تقرّب به او حاصل نمىشود. تنها دوستى ما باعث رهایى از آتش نیست و هیچ یك از شما بر خدا حجّتى ندارد. هر كس مطیع خداست، ولىّ و دوستدار ماست و هر كس نافرمانى خدا را نماید، با ما دشمن است. ولایت ما اهل بیت، جز با عمل [به دستورات الهى] و پرهیز از گناه به دست نمىآید.»
امام باقر(ع) با این توصیه می‌خواهد دیدگاه رایج برخی را که معتقدند برای شیعه یا موالی بودن، دوست داشتن اهل بیت(ع) کافی است، اصلاح کند. این که زیارت آنها، برپایی جشن‌های میلاد، مجالس عزاداری و غذا دادن به نام آنها برای شیعه بودن کفایت نمی‌کند؛ بلکه علاوه بر محبت، شیعه بودن باید در رفتار و نگرش نیز نمود یابد. به طوری که شیعه کسی باشد که با اطاعت خدا، عبادت خدا، صداقت، امانت‌داری، خدمت به نیازمندان در بین فقرا و مستمندان و بدهکاران متمایز شود. این که رفتار، اخلاق و گفتار خوب او در بین مردم مشخص باشد. به طوری که باعث شود هر کجا که باشد، تأثیر خوبی از خود به جای بگذارد و هرگاه چنین چیزی اتفاق افتاد، او از سخاوت، مسئولیت‌پذیری و توانایی بیشتری برای مقابله با چالش‌ها برخوردار خواهد شد.
راه حل، داخلی یا خارجی؟!
ابتدا از لبنان آغاز می‌کنیم که در آن کسانی که عرصه سیاسی کشور را مدیریت می‌کنند، هنوز به امید راه حل‌هایی که از خارج برای حل همه جانبه بحران‌های کشور بیایند، وقت کشی می‌کنند؛ آن هم در زمانی که روشن شده است بدون تردید راه حل به دست خود آنها است؛ بنابراین خودشان باید دست به کار حل بحران‌های کشور شوند. خارجی‌هایی که خودشان غرق در مشکلات و منافع خود هستند، به کشوری که دولت آن همچنان در دروازه‌های منافع شخصی و حساب‌های فردی گیر کرده باشد و به رغم آگاهی از خطراتی که برای کشور و مردم وجود دارد، هیچ یک از آنها گامی به سوی دیگری برنمی‌دارد و اراده جدی برای اصلاح و رسیدگی به فساد و ریخت و پاش وجود ندارد، کمک نخواهند کرد.
از این رو، بار دیگر برای همه کسانی که در مصدر مسئولیت هستند، تأکید می‌کنیم که به این کشور و مردمش رحم کنند؛ چون به هدر دادن وقت و اقتصاد آن و آنچه از توانمندی‌های مالی و توان فرزندان و آینده آنها باقی مانده است، کافی است.
اگر شما علاقه‌مند به یافتن راه حل هستید، راه حل تنها زمانی ایجاد خواهد شد که از خودخواهی و حساب‌های شخصی خود دست بردارید و در مقام مسئولیت تنها حساب شما این کشور و آینده آن و عزیز و آزاد نگه داشتن این کشور باشد. در این صورت، مردم لبنان نیاز نخواهند داشت که برای حل مشکلات خود دست به دامان سازمان ملل متحد، فشارهای فلان کشور یا قطعنامه‌های شورای امنیت شوند که چون غیرواقعی هستند، اتفاقی نیز روی نخواهد داد.
رنج دانشجویان خارج از کشور
در عرصه رنج مردم این کشور بار دیگر باید بحران دانشجویان متخصص در خارج از کشور را متذکر شویم. پس از افزایش روز افزون قیمت دلار و عدم همکاری بانک‌ها در تأمین دلار برای آنها با نرخ رسمی، به رغم تصویب پارلمان، خانواده‌هایشان قادر به تأمین نیازهای مالی آنها برای ادامه تحصیل نیستند. این مسئله می‌تواند به محرومیت این دانشجویان از اتمام سال تحصیلی و ادامه تحصیل منجر شود.
در این راستا، از دولت می‌خواهیم مسئولیت‌پذیر باشد و بانک‌ها را تحت فشار قرار دهد و نگذارد که مردم آویزان درهای بانک‌ها شده و تحقیر شوند.
آیا نظارتی بر کار تجار وجود دارد؟!
با توجه به افزایش قیمت کالاها و مواد غذای ضروری شهروندان، از وزارت اقتصاد می‌خواهیم که نظارت بر تجار را افزایش دهد، جلوی احتکار کالاهای یارانه‌ای را بگیرد و ارائه کمک‌های ضروری به خانواده‌های فقیر را تسریع کند که تعداد آنها روز به روز در حال افزایش است و این قضیه را از عرصه رقابت‌ها و سهمیه بندی‌ها خارج کند.
رسانه‌های ولنگار!
در حوزه‌ای دیگری، نسبت به سخنان احساسی و اتهامات بی‌حدوحصر که اغلب مبتنی بر شواهد یا منطق نیستند و توسط رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شوند، هشدار می‌دهیم. اگر این وضعیت ادامه یابد، منجر به گسترش دایره اختلاف و چنددستگی بین لبنانی‌ها می‌شود و ممکن است کسانی وارد این تنش شوند که می‌خواهند امنیت و ثبات این کشور را به هم بریزند.
ما معتقدیم که هر گروهی حق دارد نظر خود را ابراز کند؛ زیرا این کشور، کشور آزادی است و باید به همین ترتیب باقی بماند، اما به شرطی که ابراز نظر به شکل منطقی و به بهترین شکل، با گفتاری آرام و منطقی باشد که خردها را به حرکت درآورد و به تعصبات و غرایز دامن نزند و تنش‌های جاری کشور را افزایش ندهد.
استقبال از توافق فلسطینی
به توافق میان جناح‌های فلسطینی برای رفع اختلافات فی‌مابین، برگزاری انتخابات مجلس قانون‌گذاری و تهیه سازوکارها و نقشه راه برای دستیابی به وحدت ملی می‌رسیم. ما از هر توافقی که موجب تقویت وحدت مردم فلسطین شود، تقدیر می‌کنیم و آن را بهترین راه برای مقابله با توطئه‌های دشمن صهیونیستی برای پایان دادن به آرمان فلسطین می‌دانیم. دشمن صهیونیستی از وضعیت تفرقه در عرصه فلسطین و فقدان یک اراده ملی در آن بهره‌برداری می‌کند.
جنگ یمن باید متوقف شود
به یمن می‌رسیم، جایی که جنگ با پیامدهای داخلی و خارجی آن ادامه دارد. ما با تمام مواضعی که خواستار پایان دادن به این جنگ بیهوده هستند همراه هستیم و از همه ابتکارات خیرخواهانه برای پایان دادن به آن بر اساس حفظ حقوق، آزادی، عزت، امنیت و آینده مردم یمن حمایت می‌کنیم.
سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی
سرانجام، به سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره) می‌رسیم. سالروز پیروزی این انقلاب را که باعث شد مردم ایران به آزادی و استقلال برسند و به رغم تمام دشواری‌ها و چالش‌هایی که انقلاب با آن روبرو بود، باعث توسعه و پیشرفت آن در زمینه‌های مختلف گردید، نور زندگی و امید را برای ملل مستضعف و تحت ستم به ارمغان آورد و برای آنها ثابت کرد که آنها قادرند عنان اختیار و ثروت‌های خود را به دست گیرند و از هژمونی دولت‌های استکباری رها شوند، به مردم و رهبری این کشور تبریک و تهنیت می‌گوییم. انقلابی که از همان ابتدا به ملل مستضعف و به ویژه ملت مظلوم و ستمدیده فلسطین و لبنان برای مقابله با باج‌گیری دشمن صهیونیستی کمک‌های بسیاری ارائه کرده است.
