بسم الله الرحمن الرحیم
۱۳ شعبان 1442 ق برابر با ۶ فروردین ۱۴۰۰ ش و ۲۶/۰۳/۲۰۲۱ م
وعده الهی این است که حضرت مهدی عدالت را در روی زمین محقق خواهد کرد
مطالب مهم خطبه اول: وعده الهی / نقش بایسته / انتظار بایسته.
مطالب مهم خطبه دوم: بازی با سرنوشت کشور / لبنان در فاجعه! / یهودی‌سازی قدس! / فاجعه یمن چه زمانی پایان می‌یابد؟!
خطبه دینی:
خداوند عزوجل و تعالی فرموده است: «وَعَدَ اللهُ الَّذِينَ آَمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» [النّور: 55] صدق الله العظيم.
پانزدهم ماه شعبان، سالروز تولد معطر و پر مهر و برکت خاتم سلسله ائمه اهل بیت(ع)، قیام کننده به حق و عدالت منتظر، امام محمد بن حسن عسکری، صاحب عصر و زمان، ارواحنا فداه است.
امامی که یاد او هر سال فرامی‌رسد تا نور امید در جان مظلوم، ستمدیدگان، شکنجه‌شدگان و مستضعفان بتاباند و به آن‌ها یادآوری کند که آینده هرگز برای مستبدان و مستکبران نخواهد بود و نه کسانی که خون و ناموس مردم را هتک می‌کنند و نه کسانی که در زمین دست به فساد می‌زنند، بلکه آینده از آن بندگان صالح خداست، از آن کسانی است که به حق، عدالت، آزادی دعوت می‌کنند و آینده برای مستضعفان است.
وعده الهی
امیدی که ما در مورد آن صحبت می‌کنیم با ظهور امام(عج) برآورده خواهد شد و آیات شریف و احادیث معتبر بدان اشاره کرده‌اند. این که به دست آن حضرت، عدالت در سراسر زمین حاکم خواهد شد و در زمره آرزوهای خیالی و رؤیاهای بیداری (به تعبیر برخی‌ها) باقی نخواهد ماند، بلکه بر اساس وعده خداوند متعال به بندگانش خواهد آمد. آیه‌ای که تلاوت کردیم نیز به همین واقعیت اشاره کرده است: «وَعَدَ اللهُ الَّذِينَ آَمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً».
حق تعالی فرموده است: «وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ» [الأنبياء: 105] و آیه دیگری که می‌فرماید: «وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ» [القصص: 5] و خداوند فرموده است: «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ» [الصّفّ: 9].
مفسران اظهار داشته‌اند كه همه این وعده‌ها با قیام امام مهدی(عج) محقق خواهند شد.
همچنین در احادیثی که از رسول خدا(ص) نقل شده اند نیز به این حقیقت اشاره شده است. از ایشان چنین نقل شده است: «لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ اَلدُّنْيَا إِلاَّ يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اَللَّهُ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي فَيَمْلَأَ اَلْأَرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً؛ اگر فقط یک روز از دنیا باقی بماند، خدا آن روز را آن قدر طولانی می‌کند تا اینکه مردی از [خانواده] مرا که هم نام من است، مبعوث می‌کند و زمین را از انصاف و عدالت پر می‌کند، همچنان که از ظلم و ستم پر شد.»
در حدیث آمده است: «إني تاركٌ فيكم ما إن تمسَّكتُم به لن تضلُّوا: كتاب الله، وعِترتي أهل بيتي؛ فإنَّهما لن يفترقَا حتى يرِدَا عليَّ الحوضَ؛ من در میان شما چیزی را باقی می‌گذارم که اگر به آن تمسک جویید گمراه نمی‌شوید: کتاب خدا و عترتم اهل بیت من. به درستی که آن دو از همدیگر جدا نمی‌شوند تا این که در حوض کوثر بر من وارد شوند.» این حدیث اشاره به ارتباط امامت با قرآن دارد؛ بنابراین آن‌ها از هم جدا نمی‌شوند و این وجود امام را در طول زمان ثابت می‌کند.
بنابراین اعتقاد ما به امام مهدی(عج) از باور ما به درستی وعده‌های خداوند و آنچه از رسول خدا(ص) ذکر شده است، نشئت می‌گیرد. او که «وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى» [النّجم: 3 -4]. هر چند که برخی‌ها پرسش‌هایی را پیرامون امکان زنده ماندن در این مدت زمان طولانی و به دور از چشم‌های مردم مطرح می‌کنند، ولی حرف ما این است: «وَمَا ذَلِكَ عَلَى اللهِ بِعَزِيزٍ» [فاطر: 17]. او خدایی است که همه امور به دست اوست و او بر همه چیز تواناست.
نقش بایسته
امروز در حال و هوای این تولد پربرکت، باید این سؤال را از خود بپرسیم: نقش بایسته ما در دوره انتظار چیست؟ آیا باید برای امر به معروف و نهی از منکر، برقراری عدالت و مقابله با ظلم و بی‌عدالتی، منتظر ظهور او باشیم و تا زمانی که او غایب است، خود را موظف به انجام این وظایف نبینیم؟ در اطراف خود فساد، بی‌عدالتی و انحراف را ببینیم ولی برای مقابله با آن یا موضع‌گیری در برابر آن حرکتی نکنیم؟! این نظر صحیح نیست؛ زیرا این وظایف مادامی که قادر به انجامشان باشیم، در طول زمان به عهده ماست.
یا اینکه مانند بسیاری در اینجا و آنجا به دنبال نشانه‌های ظهور باشیم و در این قضیه افراط کنیم، چیزی که ائمه(ع) ما را از آن نهی کرده‌اند؟! چون در فرمایش امام باقر(ع) به یکی از اصحاب که از ایشان سؤال کرده بود: آیا برای این امر (زمان ظهور) وقت مشخصی وجود دارد؟ آمده است: «كذب الوقَّاتون، كذب الوقَّاتون، كذب الوقَّاتون؛ تعیین وقت کنندگان دروغ گفته‌اند، تعیین وقت کنندگان دروغ گفته‌اند، تعیین وقت کنندگان دروغ گفته‌اند.»
از امام صادق(ع) نیز روایت شده است: «کَذَبَ المُوَقِّتونَ ما وَقَّتْنا فیما مضى و لا نُوقِّتُ فیما یُستَقْبَلُ؛ وقت گذاران دروغ می‌گویند. ما(اهل بیت) نه در گذشته، وقت(ظهور) را تعیین کرده‌ایم و نه در آینده، تعیین وقت خواهیم کرد.» بنابراین هرگونه تعیین زمان برای ظهور آن حضرت اساس ندارد؛ حتی اگر یکی از نشانه‌ها تحقق یابد و اثبات شود، ممکن است این نشانه برای این زمان نباشد و برای زمان‌های دیگر باشد.
ما باید آگاه باشیم که ظهور امام(عج) به دست خداوند است و کسی را از آن مطلع نکرده بلکه آن را مخفی نگه داشته است تا زمانی که شرایط برای ظهور وی و امت شایسته ایشان فراهم شود. در زمان ظهور، نشانه‌ها روشن، واضح و آشکار خواهند بود. آنچه ما باید در این مرحله انجام دهیم این است که منتظر او باشیم و برای تحقق اهداف مشخص شده توسط رسول خدا(ص) زمینه‌سازی کنیم که فرموده است: او "يملأ الأرض قسطاً وعدلاً بعدما ملئت ظلماً وجوراً؛ پس از پر شدن زمین از ظلم و بی‌عدالتی، آن را پر از انصاف و عدالت می‌کند." باید برای عدالت عمل كنیم؛ با خود و مردم منصف باشیم، با دشمن و دوست به انصاف رفتار کنیم و سخنان و احساسات خود و نفی و تأیید افراد، نهادها و مراکز را با او بسنجیم، باید در کنار عدالت و کسانی بایستیم که پرچم عدالت را بر دوش می‌کشند، حتی اگر به ضرر ما تمام شود. کثرت چالش‌ها و سنگینی تاوان‌ها مهم نیست، باید با تمام قدرت، در برابر ظالم بایستیم، حتی اگر ظالم از طایفه، مذهب یا موقعیت سیاسی ما باشد؛ بنابراین کسی که همراه امام مهدی(عج) است، نمی‌تواند بین حق و باطل، ظلم و عدالت و صلاح و فساد بی‌طرف باشد؛ زیرا در منطق او بی‌طرفان شریک ستمگران، طاغوت‌ها و مستکبران هستند و با سکوت، سکوت و غفلت خود آن‌ها را راهنمایی می‌کنند.
انتظار بایسته
از این رو دوستان عزیز! هنگامی که از خداوند متعال می‌خواهیم تا ظهور آن حضرت تسریع کند، باید اطمینان حاصل کنیم که در این مسیر نقش خود را انجام داده‌ایم و اگر در زمان حضور داشتیم و خداوند مسئولیتی را بر عهده ما گذاشت، آماده‌ایم که این مسئولیت را انجام دهیم. البته طبیعی است که بار و چالش‌های این مسئولیت سنگین خواهد بود؛ مانند آن کسی نباشیم که برای ظهور امام دعا می‌کرد که با امام باشد. سپس امام را در خواب دید. امام از او خواست از برخی از املاک و مستغلات خود دست بردارد، او وحشت‌زده از خواب بیدار شد و از خدا تشکر کرد که این مسئله در خواب بوده است.
ما با تمام شور و اشتیاق منتظر امام(عج) خواهیم بود، در همه حال منتظر ظهور او خواهیم بود و همیشه ظهور او را زود خواهیم دید نه دور. البته انتظار ما انتظار کسانی نیست که زانوی غم به بغل گرفته‌اند و در برابر ظلم، فساد و عقب‌ماندگی در عرصه‌های زندگی دست روی دست می‌گذارند؛ بلکه در همه میدان‌هایی که آن حضرت از ما می‌خواهد در آن‌ها منتظرش بمانیم، در عرصه‌های دانش، کار، جهاد، سازندگی و توسعه، ایستادگی در برابر هر نوع بی‌عدالتی، استبداد و فساد، او را به انتظار خواهیم نشست و از انجام مسئولیتی که خداوند متعال ما را به آن فراخواند، سرپیچی نخواهیم کرد. در حالی که به انتظار او خواهیم نشست که با تمام وجود از خدا می‌خواهیم توفیق دیدن و به زیر پرچم او در آمدن و جزو سربازان، طرفداران و مدافعان او قرار گرفتن را به ما عنایت کند و بگوییم: «اللَّهُمَّ أَرِنِي الطَّلْعَةَ الرَّشِيدَةَ وَ الْغُرَّةَ الْحَمِيدَةَ وَ اكْحُلْ نَاظِرِي بِنَظْرَةٍ مِنِّي إِلَيْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ أَوْسِعْ مَنْهَجَهُ وَ اسْلُكْ بِي مَحَجَّتَهُ وَ أَنْفِذْ أَمْرَهُ وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلادَكَ وَ أَحْيِ بِهِ عِبَادَكَ؛ خدایا آن جمال با رشادت و پیشانى ستوده را به من بنمایان و با نگاهى از من به او دیدهام را سرمه بنه و در گشایش امرش شتاب کن و درآمدنش را آسان گردان و راهش را وسعت بخش و مرا به راهش درآور و فرمانش را نافذ کن و پشتش را محکم گردان. خداىا به دست او کشورهایت را آباد کن و بندگانت را به وسیله او زنده فرما.»
خطبه سیاسی:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بندگان خدا! به شما و خودم توصیه می‌کنم که شب نیمه شعبان را احیاء کنیم. شب مبارکی که در احادیث آمده است یکی از بهترین شب‌ها پس از شب قدر است که در آن خداوند فضل خود را به بندگانش عطا می‌کند و به نعمت‌هایش آن‌ها را می‌بخشد. شبی که خداوند متعال بر خود واجب کرده است که هیچ درخواست کننده‌ای را در آن رد نکند، مگر اینکه گناه بخواهد.
رسول خدا(ص) اشتیاق داشت که این شب را با عبادت احیا کند. یکی از همسران او، احیای این شب توسط پیامبر خدا را این چنین توصیف کرده و می‌گوید: در آن شب (نیمه شب پانزدهم شعبان) رسول خدا را گم کردم و پس از جستجو او را در محراب عبادت یافتم که دعا می‌کرد، نماز می‌خواند، ذکر خدا می‌گفت و تلاوت قرآن می‌کرد. او در آن شب پیوسته به این حالت باقی بود تا این که صبح دمید.
عزیزان! بیایید به رسول خدا اقتدا کنیم و فرصت این شب را غنیمت بشماریم و در آن دعا بخوانیم، نماز بخوانیم و تلاوت قرآن کنیم که جزئیات آن در کتاب‌های ادعیه به تفصیل آمده است تا برکات و خیرات این شب را از دست ندهیم؛ زیرا سخت نیازمندیم که رابطه خود را با خداوند تقویت کنیم، به ثواب او نائل شویم و به درگاه او تضرع کنیم تا این بلا را از ما دفع کند، نگرانی‌های ما را برطرف کند، درد و رنج ما را بزداید و روزهای آینده ما را بهتر از گذشته آن قرار دهد. در این صورت بهتر می‌توانیم از پس چالش‌ها برآییم.
بازی با سرنوشت کشور
از لبنان آغاز می‌کنیم که در آن لبنانی‌ها منتظرند تا جریان‌های سیاسی متولی تشکیل دولت، با گذار از محاسبات شخصی و منافع و درگیری‌های جناحی و توافق بین خود برای تشکیل دولتی که منافع لبنانی‌ها را تأمین و راهی را برای رهایی از درد و رنج لبنانی‌ها فراهم کند، به مردم رحم کنند؛ اما نتیجه لبنانی‌ها را ناامید کرد و نشان داد که سیاسیون چقدر به منافع، امنیت و ثبات مردم بی‌تفاوت هستند؛ چون آن‌ها به عدم توافق و بی سرنوشت رها کردن کشور بسنده نکردند، بلکه اختلافات خود در عملکرد و محتوا را به رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی کشاندند. بدون این که تأثیر آن را بر تشنجات طایفه‌ای و فرقه‌ای خیابانی یا ثبات پولی و مالی و تصویر کشور در خارج در نظر بگیرند.
در برابر آنچه اتفاق افتاده و می‌افتد، بار دیگر به همه کسانی که در تشکیل دولت دخیل هستند عرض می‌کنیم: بازی با کشور و سرنوشت آن و قرار دادن آن در معرض تندباد دیگران را متوقف کنید؛ زیرا از دامن زدن به تنش‌ها، قدرت‌نمایی، لجبازی و ایرادگیری راه‌حلی حاصل نخواهد شد، بلکه با برقراری ارتباط، گفتگوی سازنده، تفاهم مبتنی بر امتیازدهی‌های متقابل و در نظر داشت منافع کشور و مردم آن راه‌حل به دست خواهد آمد. سیاست کمک گرفتن از طایفه یا ائتلافات داخلی و خارجی، این که هر کس بر موضع خود پافشاری یا علیه دیگران دسیسه چینی کند به نفع کشور نیست.
لبنان در فاجعه!
با توجه به نرخ بالای دلار و تشدید بحران معیشت و سلامت که لبنان تحمل آن را ندارد، کشور در آستانه یک فاجعه قرار گرفته است، در حالی که هیچ نشانه‌ای از امید به بیداری وجدان مقامات وجود ندارد تا نقش بایسته خود را ایفا کنند یا این که تجار، سوداگران، قاچاقچیان یا بهره‌برداران از درد و رنج مردم قدری رقیق القلب و احساسی شوند.
خودخواهی‌ها، منافع و حساب‌های شخصی، در سیاست، اقتصاد، اداره و پول ما را کشته است. در حالی که زندگی جز با احساسات انسانی، بخشش و عبور از خود به خاطر دیگران ساخته نمی‌شود. تا اصل «آن چه را برای خودت دوست داری، برای برادرت نیز بپسند» به یک اصل در تعامل تبدیل شود.
در اینجا، از همه ابتکاراتی که باعث تقویت جامعه ما می‌شوند، چه در سطح فردی که کسی به سراغ همسایگان و محیط اطراف خود می‌رود و چه ابتکارات عمومی ناشی از مؤسسات از طریق کمک‌های غیر نقدی یا پولی یا دادن وام به افراد دارای درآمدهای محدود یا فقرا تقدیر و تشکر کنیم.
امیدواریم که این اقدامات گسترش یابد و از این طریق بتوانیم از این مرحله دشوار که فشارهای خارجی با فساد داخلی و سبک‌سری افرادی که در مسئولیت‌ها قرار گرفته‌اند و کسانی مردم به آن‌ها اعتماد کردند، اما امیدشان را ناامید کردند، به هم آمیخته است، عبور کنیم.
ما به خارج امیدی نداریم؛ زیرا خارجی‌ها چیزی نمی‌دهند مگر این که چیزهای زیادی را از ما بگیرند و آنچه را از ما می‌خواهند، دادنش دشوار است. به کسانی که کشور را گاو شیری خود و هم‌پیمانان خود می‌خواهند نیز امیدی نداریم، امید ما به ساختن یک دولت عادلانه، رهبران و مسئولانی است که انسانیت خود را در انسانیت دیگران، رنج خود را در رنج دیگران و گرسنگی خود را در گرسنگی دیگران ببینند.
یهودی‌سازی قدس!
به فلسطین اشغالی می‌رسیم، جایی که دشمن نقشه‌های خود را برای یهودی‌سازی قدس دنبال می‌کند. دشمن تصمیم گرفته است به بهانه نداشتن مجوز ساخت، ده‌ها خانه را در محله شیخ جراح در قدس اشغالی ویران کند. این بهانه به دشمن اجازه می‌دهد تا با سوء استفاده از توافقات عادی‌سازی و خیز دولت‌های عربی برای جلب رضایت آن، مردم قدس را از سرزمینشان براند و این شهر را به صورت کامل یهودی کند.
در همین زمان، انتخابات اخیر رژیم دشمن افزایش قابل توجه هواداران راست افراطی را نشان داد. این به معنای افزایش فشار بر مردم فلسطین، از طریق تقویت سیاست شهرک‌سازی و الحاق بیشتری از سرزمین‌های فلسطینی به این رژیم است. این قضیه تقویت وحدت داخلی میان فلسطینیان را می‌طلبد. علاوه بر این موضع عربی و اسلامی و همه آزادگان جهان باید پایداری این مردم در برابر همه این توطئه‌ها را تقویت کنند.
فاجعه یمن چه زمانی پایان می‌یابد؟!
به یمن می‌رسیم که با تداوم تجاوزات، درد و رنج مردم آن نیز ادامه دارد و به بروز فاجعه‌ای انسانی منجر شده است که هیچ ملتی تا کنون آن را تجربه نکرده است. ما با هر ابتکار جدی که این جنگ بیهوده را متوقف کند و راه را برای گفتگوی سیاسی و مصالحه‌ای که با در نظر گرفتن منافع یمنی‌ها و تصمیم گیری آزادانه آن‌ها به فاجعه این کشور پایان دهد، موافق هستیم. زمان آن رسیده است که برای نجات میلیون‌ها نفری که در آتش جنگ، گرسنگی و اپیدمی‌ها گرفتار شده‌اند، محاصره یمن برداشته شود، حملات و جنگ‌ها متوقف شوند و گفتگو آغاز گردد.
